Nornik jakucki

Nornik jakucki^[1]
	Alexandromys middendorffii hyperboreus
	(Winogradow, 1934)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	chomikowate
Podrodzina	karczowniki
Rodzaj	Alexandromys
Gatunek	nornik tundrowy
Podgatunek	nornik jakucki
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies

Nornik jakucki^[1] (Alexandromys middendorffii hyperboreus) – podgatunek nornika tundrowego, gryzonia z rodziny chomikowatych, występujący na północy Syberii od półwyspu Tajmyr po Zatokę Szelichowa^[2].

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Według niektórych ujęć systematycznych A. m. hyperboreus jest odrębnym gatunkiem^[1], jednak ostatnie badania genetyczne i morfometryczne nie wspierają tego podziału^[3].

Biologia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje suche tereny stepowe w rosyjskiej tundrze, w dolinach rzek porośniętych trawami. Tworzy kolonie, kopie płytkie nory powyżej warstwy wiecznej zmarzliny. W lecie żywi się głównie trawami, na zimę magazynuje korzenie^[2].

Okres rozrodczy tego gryzonia przypada na lato i jest bardzo intensywny, samice wydają na świat do 5 miotów^[2].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Nornik jakucki jest uznawany za gatunek najmniejszej troski, nie są znane żadne bezpośrednie zagrożenia dla tego gatunku^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235-239. ISBN 978-83-88147-15-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e K.K. Tsytsulina K.K., Microtus hyperboreus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-11-26] (ang.).
↑ C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[miiz-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 235-239. ISBN 978-83-88147-15-9.

[iucn-2] K.K. Tsytsulina K.K., Microtus hyperboreus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-11-26] (ang.).

[Burgin&inni-3] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 358. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).

[1]

[2]

[3]