Skakuszka długoogonowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Notomys longicaudatus)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Skakuszka długoogonowa
Notomys longicaudatus[1]
(Gould, 1844)
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Podgromada żyworodne
Infragromada łożyskowce
Rząd gryzonie
Rodzina myszowate
Podrodzina myszy
Rodzaj skakuszka
Gatunek skakuszka długoogonowa
Synonimy

Notomys sturti Thomas, 1921[2][3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
Status iucn3.1 EX pl.svg
Systematyka Systematyka w Wikispecies

Skakuszka długoogonowa[5] (Notomys longicaudatus) – gatunek wymarłego gryzonia z rodziny myszowatych (Muridae). Znany z nielicznych okazów, ostatnie znalezione zostały na Terytorium Północnym w 1901 roku. Występował w Australii Zachodniej i na Terytorium Północnym[2][4]. Szczątki kostne znajdywano również w Australii Południowej[6]. Zamieszkiwał suche i półpustynne tereny porośnięte akacją i eukaliptusem oraz niskie zarośla[4]. Stosunkowo duży gryzoń z rodzaju Notomys osiągający masę ciała 100 g[7] i długim ogonie. Biologia i ekologia tego gatunku słabo poznana. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EX (wymarły)[4]. Nie są znane przyczyny wymarcia tego ssaka, prawdopodobnie mogło to być związane ze sprowadzeniem do Australii kotów i lisów[4][7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Notomys longicaudatus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ a b Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Notomys longicaudatus. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 12 grudnia 2009]
  3. ↑ Notomys longicaudatus (Gould, 1844) (ang.). Australian Biological Resources Study. [dostęp 12 grudnia 2009].
  4. ↑ a b c d e Morris, K. & Burbidge, A. 2008, Notomys longicaudatus [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015 [online], wersja 2015.1 [dostęp 2015-07-01] (ang.).
  5. ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 26. ISBN 978-83-88147-15-9.
  6. ↑ A. C. Robinson, C. M. Kemper, G. C. Medlin, C. H. S. Watts. The rodents of South Australia. „Wildlife Research”. 27 (4), s. 379-404, 2000. DOI: 10.1071/WR97044. 
  7. ↑ a b LONG-TAILED HOPPING-MOUSE Notomys longicaudatus (ang.). Threatened Species of the Northern Territory. [dostęp 12 grudnia 2009].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Skakuszka_długoogonowa&oldid=51859445”