Przejdź do zawartości

Ołeksij Warnawski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ołeksij Warnawski
Олексій Варнавський
Pełne imię i nazwisko

Ołeksij Dmytrowycz Warnawski

Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1957
Makiejewka

Data i miejsce śmierci

28 lutego 2009
Berdiańsk

Wzrost

173 cm

Pozycja

obrońca/pomocnik/napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Zarewo Makiejewka
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1976 Szachtar Makiejewka ? (?)
1976 SKA Kijów ? (4)
1977–1986 Szachtar Donieck 222 (11)
1987 Nowator Żdanow 10 (6)
1987 Guria Lanczchuti 7 (1)
1988–1989 Nowator Mariupol 73 (31)
1990 Torpedo Zaporoże 33 (2)
1991 Kanatnyk Charcyzk ? (?)
1992 Zirka Kirowohrad 6 (1)
1994 Kristałł Diatkowo 27 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979  ZSRR II 2 (0)
1979 ZSSR U-21 1 (0)
W sumie: 3 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1995 Kristałł Diatkowo
Zirka Kirowohrad (asystent)
Dinamo Briańsk (asystent)
Szachtar-3 Donieck (asystent)
2001–2002 Zoria Ługańsk (asystent)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ołeksij Dmytrowycz Warnawski, ukr. Олексій Дмитрович Варнавський, ros. Алексей Дмитриевич Варнавский, Aleksiej Dmitrijewicz Warnawski (ur. 6 kwietnia 1957 w Makiejewce, w obwodzie donieckim, Ukraińska SRR, zm. 28 lutego 2009 w Berdiańsku, w obwodzie zaporoskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, a wcześniej pomocnika lub napastnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu sportowego Zarewo Makiejewka. W 1976 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Szachtar Makiejewka. Potem odbywał służbę wojskową w SKA Kijów. Od 1977 przez 10 lat bronił barw Szachtara Donieck. Często miał problemy z dyscypliną sportową przez alkohol. Wiele razy był zawieszony w prawach piłkarza, ale potem odnawiany. Kiedy w 1986 trenera Wiktora Nosowa zmienił Ołeh Bazyłewycz, który propagował żelazną dyscyplinę, piłkarz był zmuszony opuścić doniecki klub. W 1987 został piłkarzem Nowatora Żdanow, skąd we wrześniu przeszedł do Gurii Lanczchuti. Na początku następnego roku powrócił do Nowatora Mariupol. Potem występował w klubach Torpedo Zaporoże, Kanatnyk Charcyzk i Zirka Kirowohrad. W 1994 w wieku 38 lat zakończył karierę piłkarską w rosyjskim zespole Kristałł Diatkowo[1].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 rozegrał 2 mecze w drugiej reprezentacji ZSRR oraz 1 mecz w reprezentacji ZSRR do lat 21.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej w 1995 prowadził trzecioligowy rosyjski klub Kristałł Diatkowo. Potem pracował jako asystent trenera w klubach Zirka Kirowohrad, Dinamo Briańsk, Szachtar-3 Donieck i Zoria Ługańsk. W marcu 2009 został znaleziony martwy na jednej z ulic Berdiańska. Stwierdzono, że 28 lutego 2009 zmarł w wyniku zamarznięcia[1][2].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]