Obróbka wiórowa
Obróbka wiórowa – rodzaj obróbki skrawaniem polegający na usuwaniu nadmiaru materiału narzędziami skrawającymi, których ostrza mają zdefiniowaną geometrię, a ich liczba jest ustalona. Oddzielony w czasie obróbki naddatek materiału zamieniony zostaje na wióry, a wykonywany proces przeprowadza się na obrabiarkach[1].
Sposoby realizacji obróbki wiórowej[1]:
- frezowanie – kształtowanie płaszczyzn i powierzchni krzywoliniowych
- toczenie – do obróbki powierzchni obrotowych zewnętrznych i wewnętrznych
- wytaczanie – do obróbki powierzchni wewnętrznych
- wiercenie – wykonywanie otworów
- rozwiercanie – wykańczanie otworów walcowych
- powiercanie[1] – powiększanie otworów walcowych
- przeciąganie i przepychanie – wykańczanie otworów niewalcowych
- struganie i dłutowanie – obróbka narzędziem wykonującym ruch posuwisto-zwrotny
Rodzaje obróbki wiórowej:
- zgrubna
- średnio dokładna
- dokładna
- bardzo dokładna
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c pod red. Jana Kosmola: Techniki Wytwarzania. Obróbka Wiórowa i Ścierna. Gliwice: Wydawnictwo Politechniki Śląskiej, 2002.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Kaczmarek, "Podstawy obróbki wiórowej, ściernej i erozyjnej", WNT, Warszawa 1970