Obserwator (wojsko)
Obserwator – żołnierz prowadzący obserwację nieprzyjaciela lub wojsk własnych w wyznaczonym pasie obserwacji lub sektorze obserwacji.
Obserwator w wojskach lądowych[edytuj | edytuj kod]
Żołnierz dokonujący obserwacji w wyznaczonym sektorze obserwacji. Zależnie od potrzeb jego zadanie może polegać na śledzeniu ruchu, ugrupowania i działania pododdziałów nieprzyjaciela (przeciwnika), jego środków ogniowych, zachowania się, trybu życia, obserwowania skutków działania własnych środków ogniowych bądź ruchu i działania wojsk własnych, sąsiadów, sygnałów przełożonego itp. O ważniejszych spostrzeżeniach obserwator melduje niezwłocznie swemu dowódcy. W nocy zajmuje on stanowisko w takim miejscu, by nadzorowane przez niego obiekty były widoczne na tle horyzontu. Obserwator, któremu zlecono obserwowanie i alarmowanie o grożącym nagłym niebezpieczeństwie, nosi nazwę obserwatora alarmowego[1][2].
Obserwator w lotnictwie wojskowym[edytuj | edytuj kod]
Lotnik, członek załogi wojskowego statku powietrznego (np. samolotu bombowego, odpowiednio wyszkolony w prowadzeniu obserwacji pola walki[1]. Zarówno w lotnictwie II RP (do 1939 roku), jak i w PSP na Zachodzie lotnik-obserwator był dowódcą załogi samolotu.
Tytuł nadawany do 1946 roku absolwentom wojskowej szkoły lotniczej, którzy ukończyli specjalistyczny kurs nawigacji lotniczej. W 1946 roku zastąpiony tytułem "nawigator lotniczy"[3]. Zobacz też: Oficerska Szkoła Obserwatorów Lotniczych.
Oficer działający w ramach mandatu międzynarodowego[edytuj | edytuj kod]
Oficer działający w ramach mandatu międzynarodowego, wyznaczony przez państwo członkowskie ONZ lub inną organizację w związku z rozpatrywaniem sporu międzynarodowego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Laprus (red.) 1979 ↓, s. 257.
- ↑ Sochal i Wierciński 1975 ↓, s. 117.
- ↑ a b Laprus (red.) 1979 ↓, s. 258.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
- Mała Encyklopedia Wojskowa, tom II (K – P), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1970, wyd. I, s. 475.
- Czesław Sochal, Ludwik Wierciński: Rozpoznanie wojskowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.