Ocypode ryderi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ocypode ryderi
Kingsley, 1881
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

skorupiaki

Gromada

pancerzowce

Rząd

dziesięcionogi

Nadrodzina

Ocypodoidea

Rodzina

Ocypodidae

Podrodzina

Ocypodinae

Rodzaj

Ocypode

Gatunek

Ocypode ryderi

Ocypode ryderigatunek kraba morsko-lądowego zaliczany do rodzaju Ocypode. Zamieszkuje piaszczyste plaże, rzadziej lasy namorzynowe w zachodniej części Oceanu Indyjskiego i w Pacyfiku. Można go zaobserwować na oceanicznych plażach w grupach liczących tysiące osobników. Jest wszystkożerny, poluje także na młode żółwie morskie, biegnące do morza zaraz po wykluciu. Jest bardzo odporny na odwodnienie. W przeciwieństwie do tułacza hawajskiego jego oczy nie są osadzone na wysokich słupkach.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Krab średnich jak na rodzaj rozmiarów. Karapaks ma grubo i mniej gęsto niż inne Ocypode ziarenkowany, nieco szerszy niż dłuższy, o szeroko wklęsłych bocznych połowach krawędzi orbitalnych. Zewnętrzne kąty orbitalne są szeroko trójkątne, skierowane trochę ku przodowi. Słupki oczne nie są odsiebnie przedłużone poza rogówkę oka. Wszystkie pereiopody (odnóża tułowiowe) mają po czerwonej wąskiej przepasce na dosiebnych brzegach bazipoditów, karpopoditów i daktylopoditów. Na propodicie większych szczypiec znajduje się listewka strydulacyjna, złożona z około 15 guzków. Mniejsze szczypce mają spiczaste wierzchołki. Brak szczecinek na przednich powierzchniach propoditów dwóch początkowych par nóg krocznych. Samice cechują się wystającym w kierunku przednio-środkowym wieczkiem płciowym i ustawioną podłużnie szparą pochwy. Samce mają szeroko bulwiaste i bocznie zakrzywione w części odsiebnej gonopody pierwszej pary, wyposażone w stożkowaty głaszczek[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. K. Sakai, M. Türkay. Revision of the genus Ocypode with the description of a new genus, Hoplocypode (Crustacea: Decapoda: Brachyura). „Memoirs of the Queensland Museum — Nature”. 56, s. 665–793, 2013. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Burggren, W.W. and B.R. McMahon, 1988 (eds.) Biology of the Land Crabs Cambridge University Press, Cambridge, UK. ss. 186-210.
  • Richmond, M.D., 1997 A guide to the Seashores of Eastern Africa and the Western Indian Ocean Islands. Sida / Department for Research Cooperation, SAREC. Zanzibar, Tanzania. s. 448.
  • Wolcott, T.G., 1976 Uptake of soil capillary water by ghost crabs. Nature, London 264: 756-757.