Okopy (grodzisko)

Tablica informacyjna przy grodzisku ze schematem grodu

Okopy – grodzisko na wzgórzu Okopy w Ojcowskim Parku Narodowym. Rozpoznał je i opisał Stanisław Jan Czarnowski w 1898 roku, ponowne badania prowadził Andrzej Żaki w 1970 r. Od strony północnej i zachodniej (Dolina Prądnika) oraz południowej (Wąwóz Smardzowicki) obronność grodowi zapewniają naturalne, urwiste skały Okopy. Od wschodniej strony wzgórze przechodzi w wierzchowinę miejscowości Smardzowice. Od tej strony wykonano dwa równoległe ziemne wały obronne.

Gród powstał we wczesnym średniowieczu. W źródłach historycznych jest wzmiankowany jako wzniesiony w 1231 roku przez księcia Konrada Mazowieckiego castrum Wisegrod. Nie znaleziono resztek budynku. Znaleziono tylko około 1800 fragmentów naczyń, a w jednym z wałów skąpe i zwęglone pozostałości drewna wbudowanego w ich konstrukcję oraz grubą, czerwoną warstwę polepy. Fragmenty naczyń wskazują, że gród zasiedlano trzy lub cztery razy. Najliczniejsze fragmenty naczyń pochodzą z wczesnego średniowiecza, niektóre z XIV wieku.

Z zapisków historycznych wiemy, że w okolicach Ojcowa ukrywał się król polski Władysław Łokietek przed wojskami króla czeskiego Wacława II. Nie wiadomo dokładnie gdzie. A. Żaki przypuszcza, że Łokietek mógł schronić się właśnie w grodzie Okopy i pobliskiej jaskini Jaskinia Okopy Wielka Dolna, według legend miejscem schronienia Łokietka była Jaskinia Łokietka.

Obecnie teren grodziska jest porośnięty lasem. Obok grodziska prowadzi szlak turystyczny, a przy pozostałościach grodziska zamontowano tablicę informacyjną.

Szlak turystyki pieszej

wejście obok skały Słupek, przez wąwóz Wawrzonowy Dół, wypłaszczenie Skały Krukowskiego, Jaskinię Ciemną, obok skały Rękawica, przez punkty widokowe na Koronnej, Wapiennik, obok Podwójnej i Skały Puchacza do dna Doliny Prądnika przy wylocie Wąwozu Smardzowickiego.