Okręt bezsterny (cykl Jerzego Żuławskiego)
Wygląd
Okręt bezsterny – cykl sonetów młodopolskiego poety Jerzego Żuławskiego[1][2] z 1899. Składa się z czterech utworów. Zdaniem Anny Czabanowskiej-Wróbel cykl przy użyciu metaforyki akwatycznej (czyli wodnej) opowiada o przemianach filozofii europejskiej do czasu przełomu kartezjańskiego i w epoce późniejszej[3][4]. Sonety zostały napisane jedenastozgłoskowcem.
- Długo myśl ludzka szła, jak błędna nawa,
- po morzu zjawisk, z fal na nowe fale
- wiatrem rzucana, w ciszy smutna, w szale
- burz słaniająca się, od błysków krwawa.
- A często prując zmienne wód opale,
- dążyła w stronę, kędy słońce wstawa,
- lecz zawracała z drogi, drżąc, że dawa
- swe lotne skrzydła innych wiatrów strzale.
- Czasem po drodze prawdy jej błyskały,
- jakby dalekie, słoneczne wybrzeża;
- ona — bezsterna — patrząc w nie, uderza
- piersią o twarde, w wodzie skryte skały
- i znów strącona z drogi, dalej pędzi
- senna i z raną na piersi łabędziej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Halina Floryńska-Lalewicz: Jerzy Żuławski. culture.pl. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
- ↑ Żuławski Jerzy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-01-10] .
- ↑ Anna Czabanowska-Wróbel: Sprzeczne żywioły: Młoda Polska i okolice. books.google.pl, 2013. s. 46. [dostęp 2017-04-10]. (pol.).
- ↑ Anna Czabanowska: Wyobraźnia akwatyczna w poezji Młodej Polski. bazhum.pl, 1987. s. 130. [dostęp 2017-04-10]. (pol.).