Przejdź do zawartości

Oliwnik wąskolistny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oliwnik wąskolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

różowce

Rodzina

oliwnikowate

Rodzaj

oliwnik

Gatunek

oliwnik wąskolistny

Nazwa systematyczna
Elaeagnus angustifolia L.
Sp. pl. 1:121. 1753
Synonimy
  • Elaeagnus hortensis M. Bieb.
  • Elaeagnus moorcroftii Wall. ex Schltdl[3].
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Oliwnik wąskolistny (syn. oliwnik zwyczajny) Elaeagnus angustifolia L. – gatunek rośliny z rodziny oliwnikowatych. Występuje na obszarze od Europy po środkową Azję i Himalaje, ponadto w Chinach[3]. W Polsce jest dość często uprawiany, czasami dziczejący i lokalnie zadomowiony (kenofit)[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Małe drzewo lub rozłożysty krzew o wysokości do 6 m. Młode gałązki słabo cierniste; starsze – cierniste, srebrzystobiałe. Boczne gałązki nie drewnieją i nie opadają.
Liście
Liście lancetowate do 5 cm długości, z obu stron pokryte srebrzystymi włoskami. Liście opadają późno i nie tracą zabarwienia.
Kwiaty
Promieniste, rurkowate, silnie i przyjemnie pachnące. Mają pojedynczy, 4-krotny okwiat, 1 słupek, 4 pręciki. Z zewnątrz srebrzyste, wewnątrz żółte, stoją po 2-3 w kątach liści. Kwitnie w połowie czerwca. Roślina miododajna.
Owoc
Srebrzystobiaławy, podługowaty pestkowiec, suchy i mączysty.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]
  • Roślina ozdobna. Ze względu na swoje srebrzyste liście i ładny pokrój uprawiany w parkach, alejach i na skwerach.
  • Jest odporny na dymy przemysłowe i suszę, dlatego też nadaje się do zadrzewiania piaszczystych nieużytków i rekultywacji terenów poprzemysłowych oraz do sadzenia w miastach.
Pokrój
Owoce

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]

Jest łatwy w uprawie, nie ma specjalnych wymagań co do gleby. Można go silnie przycinać, wówczas zagęszcza się i ma ładniejszy pokrój. Rozmnaża się go przez wysiew nasion.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-26].
  4. Elaeagnus angustifolia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. B. Tokarska-Guzik, Z. Dajdok, M. Zając, A. Zając, A. Urbisz, W. Danielewicz: Rośliny obcego pochodzenia w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem gatunków inwazyjnych. Warszawa: Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, 2012. ISBN 978-83-62940-34-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  • Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.