Smaglec mniejszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Onychogomphus forcipatus)
Smaglec mniejszy
Onychogomphus forcipatus
(Linnaeus, 1758)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki różnoskrzydłe

Rodzina

gadziogłówkowate

Podrodzina

Onychogomphinae

Rodzaj

Onychogomphus

Gatunek

smaglec mniejszy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Smaglec mniejszy, smaglec ogonokleszcz (Onychogomphus forcipatus) – gatunek ważki różnoskrzydłej z rodziny gadziogłówkowatych (Gomphidae)[1]. Zamieszkuje Europę, Afrykę Północną i południowo-zachodnią Azję[2].

Zależnie od geograficznego rozmieszczenia wyróżnia się trzy podgatunki różniące się nieznacznie ubarwieniem:

  • Onychogomphus forcipatus forcipatus – zasiedla Europę północną, środkową i wschodnią
  • Onychogomphus forcipatus unguiculatus – Europę południowo-zachodnią
  • Onychogomphus forcipatus albotibialis – Europę południowo-wschodnią.

Są to średniej wielkości ważki o długości ciała około 50 mm[3] i rozpiętości skrzydeł od 5,5 do 7,5 centymetrów[4]. Oczy mają intensywnie zielony kolor lub zielonkawoniebieski do niebieskiego. Występują głównie przy ciepłych strumieniach i rzekach z żwirowym lub piaszczystym brzegiem. Zasiedlają także odpowiednie partie brzegowe większych zbiorników wodnych o spokojnej wodzie. W środkowej Europie są aktywne od końca maja do początku września. W południowej Europie już od kwietnia. Samica składa pokładełkiem do wody ok. 500 jaj. Larwy wkopują się w dno, gdzie ich rozwój trwa 3–5 lat. Larwy i wylinki smaglca można pomylić z larwami (lub odpowiednio wylinkami) trzepli zielonej[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-03-19. [dostęp 2022-03-22]. (ang.).
  2. a b Onychogomphus forcipatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix - Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239. 
  4. a b Rafał Bernard: Przewodnik metodyczny: trzepla zielona (pdf). Główny Inspektorat Ochrony Środowiska. [dostęp 2010-07-05].