Oranżeria Egipska w Końskich
nr rej. A.487/1-14 z 20.12.1957 i z 9.04.1972[1] | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Mieszka I-go 4 |
Typ budynku | |
Styl architektoniczny | |
Architekt | |
Inwestor | |
Rozpoczęcie budowy |
1825[2] |
Ukończenie budowy |
1830[3] |
Ważniejsze przebudowy |
1969 |
Pierwszy właściciel | |
Obecny właściciel |
Miejsko-Gminny Dom Kultury w Końskich |
Położenie na mapie Końskich | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu koneckiego | |
Położenie na mapie gminy Końskie | |
51°11′23,4″N 20°24′46,7″E/51,189833 20,412972 | |
Strona internetowa |
Oranżeria Egipska (potocznie zwana Egipcjanką) – oranżeria znajdująca się w zespole parkowo-pałacowym w Końskich. Przykład nurtu egiptyzującego w architekturze XIX w.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Założenie parkowo-pałacowe w Końskich zaczął wznosić Jan Małachowski w poł. XVIII w. Do czasu śmierci fundatora zdołano ukończyć tylko cześć założenia. Wnuk Jana, Stanisław Aleksander Małachowski po 1815 r. osiadł na stałe w Końskich i rozpoczął rozbudowę parku. Projektantem rozbudowy założenia został, zaproszony przez Małachowskich, pochodzący z Włoch architekt Franciszek Maria Lanci. Oranżeria była pierwszym wzniesionym od podstaw obiektem jego projektu. Wcześniej zaprojektował tylko przebudowę kościoła św. Mikołaja w stylu neogotyckim. Lanci, który nigdy nie był w Egipcie, zaczerpnął wzorce i detale z publikacji powstałych po wyprawie Napoleona, m.in. Description de l'Égypte. Wzorował się na budowlach z okresu ptolemejsko-rzymskiego, szczególnie świątyni w Denderze[4] .
W 1969 r. od strony północnej dobudowano modernistyczną przybudówkę zaprojektowaną przez Feliksa Dzierżanowskiego, która zaburzyła charakter obiektu. Mieściła się w niej kawiarnia „Egipcjanka”[4] .
Architektura
[edytuj | edytuj kod]Oranżeria została wybudowana na planie wydłużonego prostokąta o wymiarach 54,75 × 7,25m. Główne wejście znajduje się w elewacji południowej w ryzalicie zwieńczonym filarami i naczółkiem z uskrzydlonym dyskiem słonecznym. Pozostałą część elewacji południowej zajmują przeszklone arkady doświetlające wnętrze. Rozdzielone są ośmiobocznymi półkolumnami z prostokątnymi bazami i kapitelami kompozytowymi. Na zwornikach łuków znajdują się rzeźby wzorowane na głowicach z podobiznami bogini Hathor. W narożnikach budynku znajdują się pylony zwieńczone gzymsem cavetto, a w elewacji wschodniej portyk z bocznym wejściem. Na południowych ścianach pylonów i ryzalitu umieszczono pseudohieroglify, a w niszach pylonów posągi faraonów wzorowane na Kolosach Memnona[4] .
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 34–35 [dostęp 2020-03-07] .
- ↑ Bilski 1999 ↓, s. 15.
- ↑ Śliwa 2006 ↓, s. 124.
- ↑ a b c Śliwa 2006 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joachim Śliwa. Oranżeria Egipska Anny i Stanisława Małachowskich w Końskich. „Meander”. 61 (1-2), s. 122-130, 2006. DOI: 10.24425/118267. [dostęp 2020-03-05].
- Mieczysław Bilski: Skąd ten ród. Końskie: ziemie, domy, rodziny. Warszawa: 1999. ISBN 83-86504-49-8.