Przejdź do zawartości

Ordynacje Skórzewskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ordynacje Skórzewskich – arystokratyczna rodzina Skórzewskich herbu Drogosław w swojej historii utworzyła dwie ordynacje rodowe, które na początku XX wieku znalazły się w posiadaniu tego samego przedstawiciela rodu. Ponadto w 1875 Emilia z Goetzendorf-Grafowskich hrabina Skórzewska powołała testamentem ordynację próchnowską dla swojego wnuka Zygmunta Potulickiego.

Ordynacja na Łabiszynie

[edytuj | edytuj kod]

Utworzona przez hrabiego Leona Skórzewskiego (1845-1903) właściciela dóbr Łabiszyn i Lubostroń, dla jego dalekiego krewnego i adoptowanego syna Witolda hr. Skórzewskiego i dziedziczona w linii męskiej wśród jego potomków. Nie są znane powody, dla których fundator odsunął od dziedziczenia ordynacji potomstwo swojego brata Kazimierza. Ordynacja istniała do reformy rolnej w 1945.

Ordynacja na Czerniejewie-Radomicach

[edytuj | edytuj kod]

Utworzona została w 1846 przez hrabiego Rajmunda Skórzewskiego (1791-1859), a oficjalnie zatwierdził ją rząd pruski w 1855. Od 1869 każdemu ordynatowi przysługiwało miejsce w Pruskiej Izbie Panów. Ordynacja była dziedziczona w linii męskiej na zasadzie primogenitury. Istniała formalnie do 1945, gdy została rozwiązana na podstawie dekretu o reformie rolnej.

Ordynaci

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]