Oskrzydlenie

Oskrzydlenie − forma manewru taktycznego, w którym główne siły atakujące obchodzą elementy ugrupowania obronnego przeciwnika w celu zdobycia obiektów na jego tyłach. Główny wysiłek może być kierowany również na skrzydło.

Siły przeprowadzające oskrzydlenie powinny zostać rozwinięte w głębi, oraz powinny zabezpieczyć swoje skrzydła tak, by uniknąć oskrzydlenia przez przeciwnika.

Oskrzydlenie może być jedno- lub dwustronne względnie pionowe − ponad pozycjami obronnymi przeciwnika. Oskrzydlenie pionowe przeprowadza się z użyciem śmigłowców. Rezultatem tego manewru jest rozbicie albo zdobycie ważnych obiektów na tyłach przeciwnika. Niekiedy zastosowanie oskrzydlenia może wprowadzić w błąd przeciwnika, co do umiejscowienia własnego punktu ciężkości. Oskrzydlenie od obejścia różni się głębokością manewru - podczas oskrzydlenia nie zrywa się kontaktu z przeciwnikiem, manewr obejścia natomiast wiąże się z zerwaniem kontaktu z przeciwnikiem.

Zobacz też

• obejście

Bibliografia

• [red.] Marian Laprus: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
• Andrzej Polak, Jacek Joniak: Sztuka wojenna. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014. ISBN 978-83-7523-273-8.
• Stanisław Koziej: Teoria sztuki wojennej. Warszawa: "Bellona", 1993. ISBN 83-11-08264-2.