Osoka (struga)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Osoka
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Lokalizacja

woj. zachodniopomorskie

Struga 5 rzędu
Długość 12,64 km
Powierzchnia zlewni

50,03 km²

Źródło
Miejsce przy wsi Turowo
Współrzędne

53°38′38″N 16°43′50″E/53,643889 16,730556

Ujście
Recypient Gwda
Miejsce

na południowy wschód od Gołębiewa

Wysokość

124,9 m n.p.m.[1]

Współrzędne

53°39′55″N 16°52′27″E/53,665278 16,874167

Położenie na mapie gminy wiejskiej Szczecinek
Mapa konturowa gminy wiejskiej Szczecinek, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast blisko prawej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu szczecineckiego
Mapa konturowa powiatu szczecineckiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „ujście”

Osoka – struga, prawy dopływ Gwdy[2] o długości 12,64 km[3] i powierzchni zlewni 50,03 km²[4].

Osoka ma źródło przy południowej części wsi Turowo i przy linii kolejowej nr 405. Stąd płynie w kierunku wschodnim, przy wsi Omulna. Następnie przepływa bardziej na północny wschód, odbierając od prawego brzegu wody Siedlickiej Strugi. Dalej przepływa przez obszar między wsiami Żółtnica i Drawień, a następnie uchodzi na zalesionym terenie, na południe od osady Gołębiewo do Gwdy.

Do 1945 r. niemiecką nazwą strugi była Altmühlfließ[5]. W 1949 r. ustalono urzędowo polską nazwę Osoka[6].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Osoka na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2018-02-10].
  2. ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 199, ISBN 83-239-9607-5.
  3. ↑ Osoka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-02-10].
  4. ↑ Osoka na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2018-02-10].
  5. ↑ Arkusz 2366 Thurow. W: Topografische Karten (Meßtischblätter) 1:25 000. Reichsamt für Landesaufnahme, 1937.
  6. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Osoka_(struga)&oldid=69959403”