Ostrów Grabowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ostrów Grabowski
Ilustracja
Ostrów Grabowski
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Powierzchnia

1,75 km²

Populacja 
• liczba ludności


0

Położenie na mapie Szczecina
Mapa konturowa Szczecina, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ostrów Grabowski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Ostrów Grabowski”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Ostrów Grabowski”
Ziemia53°25′49″N 14°35′38″E/53,430278 14,593889
Spalarnia śmieci (EcoGenerator) i oczyszczalnia ścieków na terenie Ostrowa Grabowskiego

Ostrów Grabowski (do 1945 niem. Grabower Werder[1], od 1945 Wyspa Zielona[2], współcześnie jedynie w wydawnictwach wojskowych określana także jako Widzka Kępa[3]) – dawna wyspa rzeczna na szczecińskim Międzyodrzu, powstała w procesie podziału wyspy Fette Ort. Obecnie połączona jest szeroką groblą z sąsiednią Łasztownią[4].

Teren opływają wody powstałych w XX w. kanałów: Dębickiego, Grabowskiego (zastąpił on istniejący wcześniej ciek Grabower Graben[5]), Przekopu Mieleńskiego, oraz rzeki Duńczycy.

Obecna nazwa polska urzędowo wprowadzono została rozporządzeniem w 1949 roku, zastępując poprzednią nazwę niemiecką[1].

Zagospodarowanie[edytuj | edytuj kod]

W północnej części wyspy znajduje się przeznaczony do likwidacji rodzinny ogród działkowy „Ostrówek”[6]. W części południowej działa oczyszczalnia ścieków „Ostrów Grabowski” i Zakład Termicznego Unieszkodliwiania Odpadów (spalarnia śmieci)[7]. Na wyspie zlokalizowane są także m.in. pola refulacyjne. Przed 1945 rokiem nad Duńczycą istniało kąpielisko Waldowshof oraz siedziba sportowy klubu pływackiego Waspo Stettin[8].

W ciągu kilkunastu lat po II wojnie światowej osiedliło się tu kilkanaście rodzin pochodzących głównie z Kresów. Pracowali w porcie i stoczniach, ale też trudnili się rolnictwem i rybołówstwem. W okresie przed usypaniem grobli na stały ląd można było się dostać jedynie łódką lub lodem w okresie zimowym. W latach siedemdziesiątych XX w. dyrekcja portu zadecydowała o zajęciu wyspy na potrzeby planowanej bazy kontenerowej (nigdy nie powstałej na tym terenie, pomijając budowę nabrzeża fińskiego). Mieszkańcom przydzielono mieszkania w blokach z wielkiej płyty. W 1998 wyspę zamieszkiwały dwie kobiety[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 4)
  2. "Spis nazw, ulic, placów, rzek, wysp i kanałów miasta portowego Szczecina", Księgarnia Nakładowa J. Kijowskiego w Szczecinie, 1945
  3. Mapa portu w Szczecinie, Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej w Gdyni. [dostęp 2007-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-19)].
  4. Porównaj plany miasta: 1946 (brak grobli), 1984 (węższa grobla), współczesny (szeroka grobla)
  5. Ober Bredow. encyklopedia.szczecin.pl.
  6. Działki do likwidacji. Zbudują tutaj port. radioszczecin.pl, 6 lipca 2016.
  7. Miasto zrywa umowę z wykonawcą spalarni. radioszczecin.pl, 16 czerwca 2016.
  8. Strandbad Waldowshof. sedina.pl.
  9. Wyspa — film dokumentalny. ibfp.pl. [dostęp 2014-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-27)].