Otwór poszarpany
Otwór poszarpany (łac. foramen lacerum) – otwór znajdujący się w środkowym dole podstawy czaszki pomiędzy kością klinową a kością skroniową. Nie jest on typowym otworem, gdyż jest to struktura trójwymiarowa — szczególnie jego część przyśrodkowa.
Ograniczenia[edytuj | edytuj kod]
Brzegi otworu ograniczają trzy kości podstawy czaszki:
- od tyłu i nieco z boku szczyt piramidy kości skroniowej
- od przodu skrzydło większe kości klinowej
- od przyśrodka trzon kości klinowej i na małym obszarze część podstawna kości potylicznej
Topografia i zawartość[edytuj | edytuj kod]
W naturalnych warunkach jest on zamknięty chrząstkozrostem klinowo-skalistym (łac. synchondrosis sphenopetrosa) a od strony dolnej warstwą tkanki włóknistej. W tkance łącznej zamykającej otwór przebiega nerw skalisty większy i nerw Widiusza. Nieco do wewnątrz i powyżej chrząstkozrostu przebiega tętnica szyjna wewnętrzna a na zewnątrz znajduje się trąbka słuchowa. W przednim ograniczeniu otworu znajduje się otwór prowadzący do kanału skrzydłowego (Widiusza) (łac. canalis pterygoideus (Vidii)), który zawiera nerw kanału skrzydłowego. Tylna część przylega do otworu wewnętrznego kanału tętnicy szyjnej (łac. canalis caroticus).
Szczelina klinowo-skalista[edytuj | edytuj kod]
Fissura sphenopetrosa (łac.) Stanowi część boczną otworu. Jest ona bardziej płaska niż opisana powyżej część przyśrodkowa. Znajduje się pomiędzy piramidą kości skroniowej a kolcem kości klinowej. Podobnie jak otwór poszarpany wypełniona jest ona chrząstkozrostem klinowo-skalistym, przez który przechodzi nerw skalisty mniejszy.
Piśmiennictwo[edytuj | edytuj kod]
Ryszard Aleksandrowicz: Anatomia kliniczna głowy i szyi. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 97-88-320-0324-37.
