Przejdź do zawartości

Pål Trulsen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pål Trulsen
Ilustracja
Pål Trulsen na ZIO 2010
Data i miejsce urodzenia

19 kwietnia 1962
Drøbak

Obywatelstwo

Norwegia

Wzrost

187[1] cm

Dorobek medalowy
Zimowe igrzyska olimpijskie
Srebro
Albertville 1992
Złoto
Salt Lake City 2002
Mistrzostwa świata
Brąz
Lozanna 2001
Srebro
Bismarck 2002
Brąz
Winnipeg 2003
Mistrzostwa świata juniorów
Srebro
Medicine Hat 1983
Mistrzostwa Europy
Brąz
Sofia 2004
Złoto
Garmisch-Partenkirchen 2005

Pål Trulsen (ur. 19 kwietnia 1962 w Drøbak[2]) – norweski curler, mistrz olimpijski z Salt Lake City 2002, dyrektor sportowy Norweskiego Związku Curlingu[3].

Trulsen wystąpił w Mistrzostwach Świata Juniorów 1980 i 1981. Jego drużyna zajęła 9. i 6. miejsca. W latach 1981 i 1982 uczestniczył w mistrzostwach Europy, także bez większych sukcesów. Po roku powrócił na MŚJ 1983, zdobył tam srebrny medal przegrywając w finale z Kanadą (John Base) 2:7.

Na arenę międzynarodową powrócił jako rezerwowy w zespole Tormoda Andreassena. Norwegowie dotarli do finału Zimowych Igrzysk Olimpijskich, gdzie ulegli 6:7 Szwajcarom (Urs Dick). Curling był wówczas dyscypliną pokazową. Z tą samą drużyną wystąpił na MŚ 1993, jednak nie zagrał w żadnym z meczów w obydwu turniejach.

Pål Trulsen jako skip przebrnął przez rywalizację krajową w 1997, jednak do 2000 nie udało mu się zakwalifikować do fazy zasadniczej w żadnej z najważniejszych imprez. Zespół z Oslo dotarł do małego finału MŚ 2001, w którym pokonał 10:9 Kanadyjczyków (Randy Ferbey).

W kolejnym sezonie drużyna Trulsena zajęła 4. miejsce ME 2001, w swoim ostatnim meczu przegrała z Finami (Markku Uusipaavalniemi) 4:6. W lutym Trulsen wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2002, curling był uznany za dyscyplinę olimpijską. Norwegowie awansowali do półfinałów, pokonali tam Szwajcarów (Andreas Schwaller) 7:6. W finale zmierzyli się z Kanadyjczykami, w 9. endzie Europejczycy doprowadzili do remisu 5:5. Ostatni kamień Kevin Martin wypuścił minimalnie za mocno i wąsko. Kamień kanadyjski otarł się o norweski i Larsowi Vågbergowi udało się go wyszczotkować[4]. W rezultacie Norwegia przejęła ostatni end za jeden punkt i wynikiem 6:5 zdobyła olimpijskie złoto. Po triumfie w Salt Lake City Trulsen zdobył srebrny medal MŚ 2002, w finale Norwegów pokonała Randy Ferbey z Kanady.

Rok później, zespół z Oslo w meczu o 3. miejsce MŚ 2003 pokonał Finów. Wcześniej zaś Norwegowie ponownie ulegli Kanadzie (Ferbey), powtórzyło się to także w małym finale MŚ 2004. Tam zespół Marka Daceya pokonał Trulsena. Norwegia natrafiła na zespół Klonowego Liścia pod wodzą Ferbeya w dolnym meczu play-off MŚ 2005, wynikiem 6:7 zakończyła swój występ na 4. miejscu.

W latach 2004 i 2005 drużyna Trulsena zdobywała medale mistrzostw Europy. W Sofii 2004 wywalczyła brązowy medal po pokonaniu Szkotów (David Murdoch) 8:2. Rok później Norwegowie pokonali Murdocha w półfinale a w finale zmierzyli się ze Szwecją (Peja Lindholm). W skandynawskim rozstrzygnięciu zawodów wygrywając 9:4 górą byli Norwegowie.

Przed rozpoczęciem Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2006 Trulsen zapowiedział zakończenie kariery[5]. W Turynie obrońca złotych medali z bilansem 5-4 uplasował się na 5. miejscu, wszystkie porażki odniósł z drużynami, które przeszły do półfinałów. Ostatnią ważną imprezą, w której Trulsen wziął udział był BDO Classic Canadian Open of Curling 2007, od tamtej pory uczestniczy tylko w Radisson SAS Oslo Cup[6].

Wielki Szlem

[edytuj | edytuj kod]


Turniej[6] 2001/2002 2002/2003 2004/2005 2005/2016 2006/2007
Canadian Open A A QF x x
World Cup of Curling A A A A A
The National x A A QF A
Players’ Championships A x x A A
Legenda
A = nie uczestniczył
x = nie zakwalifikował się do fazy finałowej
QF = ćwierćfinał
SF = półfinał
F = finał
W = zwycięstwo

Drużyna

[edytuj | edytuj kod]
Czwarty Trzeci Drugi Otwierający
1999/2007 Pål Trulsen Lars Vågberg Flemming Davanger Bent Ånund Ramsfjell
MŚ 1997 Bent Ånund Ramsfjell Knut Ivar Moe
1992/1993 Tormod Andreassen Stig-Arne Gunnestad Flemming Davanger
1980/1983 Flemming Davanger Stig-Arne Gunnestad Kjell Berg

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Norwegian Olympic Committee: Olympic Team Norway Torino 2006 – Team and Media Guide. s. 60. [dostęp 2010-04-05]. (ang.).
  2. Norwegian Olympic Committee: Olympic Team Norway Vancouver 2010 – Team and Media Guide. s. 50. [dostęp 2010-04-05]. (ang.).
  3. Norges Curlingforbund - Kontakter. curling.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-07)]. (norw.)
  4. MKOl - Norway
  5. Stoughton drops Trulsen at curling's Canadian Open
  6. a b WCT - Events