Płaskowyż Polarny

Płaskowyż Polarny (część zwana Dome C)

Płaskowyż Polarny (ang. Antarctic Plateau) – lodowy płaskowyż na Antarktydzie obejmujący swoim zasięgiem obszar wokół bieguna południowego o promieniu kilkuset kilometrów. Wznosi się średnio na wysokość 2500-3000 m n.p.m.

Płaskowyż został odkryty w czasie wyprawy Ernesta Shackletona w 1908, który dotarł do niego wspinając się po Lodowcu Beardmore’a. Lodowiec ten jest jednym z wielu spływających z płaskowyżu przez doliny w Górach Transantarktycznych, ograniczających Płaskowyż Polarny.

Zobacz też

• Płaskowyż Amerykański
• Płaskowyż Hollicka-Kenyona
• Płaskowyż Radziecki