Płyta komórkowa
Płyta komórkowa – płyta składająca się z wypełnienia papierowego o charakterystycznej strukturze, tzw. „plastra miodu”, sinusoidalnej[1] lub ścianki szkieletowej oraz cienkich płyt wierzchnich (najczęściej płyt wiórowych). Jej główną zaletą jest redukcja ciężaru bez utraty nośności, sztywności, stabilności oraz innych funkcji konstrukcyjnych.
Płyta komórkowa jest odporna na ugięcia i wgniecenia, a przy tym lekka i ekologiczna. Grubość płyty oraz jej wewnętrzna struktura, odpowiadają za mechaniczne właściwości materiału typu „sandwich”. Sprawiają, że zarówno płyta, jak i elementy gotowe, są bardzo mocne i jednocześnie lekkie[2]. Dawniej jako wypełnienie płyt komórkowych stosowano paski z płyty pilśniowej, forniru lub drewniane listewki nacinane i układane w kratownice. Obecnie stosuje się niemal wyłącznie wypełnienia papierowe. Gotowy produkt jest lżejszy, ponieważ środek – zasadnicza objętość tej płyty, która może sięgać do 70–80 proc. (w zależności od grubości płyty) – wykonany jest z przestrzennej struktury kartonowej[1]. Wytrzymałość elementu jest zwiększana poprzez zastosowanie papieru o wyższej gramaturze lub zmniejszeniu celi (oczko papieru), jak również przez użycie szerszych ramiaków, dodanie szprosów w ramach lub użyciu grubszych płyt wierzchnich.
Płyty okładowe (wierzchnie) mogą być wykonane z płyty HDF, płyty wiórowej itp., w zależności od sposobu wykańczania powierzchni. Na przykład pod elementy fornirowane można zastosować okładziny z płyty wiórowej, zaś pod elementy malowane i foliowane stosuje się głównie płyty HDF.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- Branża Meblarska
Obecnie płyty komórkowe mają szerokie zastosowanie, zarówno w przemyśle meblarskim, jak również w produkcji drzwi i stolarki budowlanej. Główną ich zaletą jest niższy koszt produkcji w porównaniu z elementami z drewna litego lub pełnej płyty.
Do produkcji mebli stosuje się płyty o konstrukcji ramowej. Ramy mogą być wykonane z drewna, płyty wiórowej, MDF, HDF, OSB lub innych materiałów drewnopochodnych.
- Materiały POS
Popularnym wykorzystaniem są również materiały promocyjne w miejscu sprzedaży tzw. materiały POS. Stosunkowo niska cena w porównaniu do innych materiałów, lekkość konstrukcji oraz różnorodność zastosowań sprawia, iż znakomicie nadają się zarówno do wykończenia dużych aranżacji, jak i jako samotne standy reklamowe[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Leszek Danecki, Maria Antoni Hikiert: Nowa era w produkcji mebli?. drewnonet.woodmedia.pl, 2007-06-27. [dostęp 2012-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
- ↑ Płyta komórkowa. stolarstwo.pl. [dostęp 2012-04-26].
- ↑ Tektura „PLASTER MIODU” [online], canvas.pl [dostęp 2020-01-07].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Praca zbiorowa: Technologia drewna 1. Podręcznik do nauki zawodu. Warszawa: REA, 2006. ISBN 83-7141-480-3.
- Jerzy Szczuka, Jan Żurowski: Materiałoznawstwo przemysłu drzewnego. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1999. ISBN 83-02-05326-0.