PARAFAN
 Wózek spadochronu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
Paralotnia z napędem |
| Konstrukcja |
Metalowa |
| Załoga |
1 pilot |
| Historia | |
| Data oblotu |
wrzesień 1986 r. |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
KFM |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,45 m |
| Powierzchnia nośna |
36 m² |
| Masa | |
| Własna |
105 kg |
| Startowa |
200 kg |
| Zapas paliwa |
50 l |
| Osiągi | |
| Prędkość przelotowa |
40 km/h (22 kts IAS) |
| Prędkość patrolowa |
40 km/h (22 kts IAS) |
| Prędkość wznoszenia |
2 m/s |
| Rozbieg |
50 m |
| Dobieg |
40 m |
| Doskonałość maks. |
5 |
| Współczynnik obciążenia konstrukcji |
+6 |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Włochy | |
PARAFAN – motospadochron.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Układ jednoosobowego wózka podwieszonego pod wielokomorowym spadochronem typu latające skrzydło. Wózek spadochronu jest konstrukcją wykonaną z rur duralowych do której mocowany jest fotel pilota wyposażony w pasy bezpieczeństwa. Fotel zapewnia pilotowi wygodną pozycję i dostateczną swobodę ruchów. Konstrukcja wózka umożliwia składanie go do objętości pozwalającej na przewożenie w bagażniku samochodu. Możliwe jest również holowanie wózka za samochodem. Podwozie główne sprężyste (goleń stalowa) zapewnia bezpieczne lądowanie przy pionowej składowej prędkości przyziemienia do 3,5 m/s. Koło przednie hamowane. Zespół napędowy stanowi, dwusuwowy – dwucylindrowy bokser wyposażony w trzypasowy reduktor, włoski silnik KFM o mocy 26 kW. Jest to. Silnik napędza poprzez przekładnie redukcyjno-przeciwbieżną otunelowane, trójłopatowe, śmigła przeciwbieżne o średnicy 1067 mm (42"). Zmianę kąta nastawienia łopat jest możliwa na ziemi. Tunel jest on konstrukcją skorupową wykonaną jako przekładka z kompozytu szklanego. W węzłach mocowania siły skupione wprowadzane są poprzez sztywne żebra. Podstawowe dane tunelu: profil R II (24%), kąt rozchylenia na cięciwie profilu – 29 stopni, kąt rozchylenia (na cięciwie Cz = 0) profilu – 22 stopnie, wydłużenie tunelu – 0,28. Przekładnia przeciwbieżna jest przekładnią zębatą-stożkową, szczelną i smarowaną olejem przekładniowym Do korpusu przekładni – między tarczami śmigieł – mocowany jest na czterech wysięgnikach tunel. Sterowanie w płaszczyźnie poziomej jest realizowane za pomocą pedałów, poprzez zespół linek sterujących odginanie krawędzi spływu spadochronu. Sterowanie w płaszczyźnie pionowej, realizuje się poprzez zmianę obrotów silnika. Spadochron wielokomorowy typu latające skrzydło. Szerszy opis konstrukcji znajduje się w opracowaniu[1] Instytutu Lotnictwa.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W roku 1985 z inicjatywy dr inż. Andrzeja Komora zespół kierowany przez dr inż. Marka Dębskiego podjął się skonstruowania i wykonania na zmówienie włoskiej firmy lotniczej spadochronu z napędem silnikowym. Była to w tym czasie druga tego typu konstrukcja na świecie, po amerykańskim Paraplane. Więcej informacji na temat tej konstrukcji przedstawiono w jednym z wykładów cyklu prezentującego polską technikę lotniczą[2].
Zespół konstrukcyjny[edytuj | edytuj kod]
Dr inż. Marek Dębski – główny konstruktor, dr inż. Andrzej Komor – inicjator i współautor koncepcji, mgr inż. Janusz Krasnodębski – konstrukcja wózka, dr inż. Jacek Skalski – przekładnia, mgr inż. Zbigniew Pałasiński – tunel, Konstruktorzy z firmy Aviotex – Legionowo – spadochron, tech. Czesław Pieniak – warsztat.
Badania w locie[edytuj | edytuj kod]
Badania w locie przeprowadzono we Włoszech, a informacje o tej konstrukcji pojawiły się w prasie zachodniej.
Przeznaczenie[edytuj | edytuj kod]
Konstrukcja była rozwijana m.in. w kierunku zastosowań „specjalnych”.
Uzyskane patenty[edytuj | edytuj kod]
Efektem pracy było także uzyskanie ochrony patentowej na wynalazki związane z konstrukcją wózka spadochronu, w tym otunelowane śmigła przeciwbieżne[3] oraz na zastosowanie spadochronu jako żagla wielokomorowego [4][5][6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dębski M.: Motospadochron "Parafan", Prace Instytutu Lotnictwa 158/1999.
- ↑ Marek Dębski, Daniel Dębski: Konstrukcje DEKO, Glassówka 16.04.2016, Klub Absolwenta Politechniki Warszawskiej
- ↑ Dębski M., Krasnodębski J., Kaniowski J.: Wózek spadochronu, P 146 033 w którym zastrzeżono siedem nowych rozwiązań konstrukcyjnych.
- ↑ Dębski M., Kotliński K.: Żagiel wielokomorowy, P 160 203.
- ↑ Pawelec E.: Żagiel wielokomorowy, Żagle nr 01/2004.
- ↑ Marek Dębski, Daniel Dębski: Wybrane zagadnienia wytrzymałości zmęczeniowej konstrukcji lotniczych, Copyright by Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa 2014 ISBN 978-83-63539-06-1
_%E2%80%93_Marek_Debski,_Janusz_Krasnodebski_%26_Jerzy_Kaniowski_%E2%80%93_Poland.jpg){kind=link}