Państwowa Inspekcja Energetyczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Państwowa Inspekcja Energetyczna – centralna jednostka organizacyjna istniejąca w latach 1951–1972, powołana w celu zabezpieczenia racjonalnego użytkowania energii elektrycznej i cieplnej przez odbiorców a zwłaszcza przez zakłady przemysłowe.

Powołanie Inspekcji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Prezydium Rządu z 1951 r. w sprawie utworzenia w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego Państwowej Inspekcji Energetycznej ustanowiono nowy urząd w miejsce zniesionego Komisarza Gospodarki Energetycznej[1].

Zakres działania Inspekcji[edytuj | edytuj kod]

Do zakresu działania Inspekcji należało w szczególności:

  • rozpatrywanie wspólnie z zainteresowanymi ministerstwami wskaźników jednostkowego zużycia energii w podległych im przemysłach oraz opracowanie i składanie do zatwierdzenia przez Państwowa Komisję Planowanie Gospodarczego norm jednostkowego zużycia lub ich zmian dla wszystkich podstawowych gałęzi przemysłu;
  • opracowanie w porozumieniu z zainteresowanymi ministerstwami planów organizacyjno-technicznych zmierzających do zmniejszenia jednostkowego zużycia energii w zakładach przemysłowych;
  • opracowanie projektów operatywnych planów miesięcznych, kwartalnych i rocznych rozdziału energii pomiędzy odbiorców w okręgach deficytowych i przedstawienie ich do zatwierdzenia Przewodniczącemu Państwowej Komisji Planowanie Gospodarczego;
  • opracowanie projektów przepisów obowiązujących dostawców i odbiorców energii w zakresie użytkowania energii i technicznej eksploatacji, budowy oraz techniki bezpieczeństwa urządzeń elektrycznych i cieplnych u odbiorców przemysłowych.

Nadzór i kontrola Inspekcji[edytuj | edytuj kod]

Nadzór i kontrola w zakresie wszystkich resortów Inspekcji wykonywała nad:

  • działalnością zakładów zbytu energii;
  • stosowaniem właściwych taryf sprzedaży i kar wobec odbiorców;
  • ustanawianiem i wprowadzaniem w życie norm zużycia energii w przemyśle;
  • wprowadzeniem w życie uprawnień technicznych i obniżaniem norm jednostkowych zużycia energii w przemyśle;
  • prawidłowym ustalaniem i wprowadzaniem w życie limitów mocy i energii dla odbiorców przemysłowych oraz uregulowaniem dobowego i tygodniowego zużycia energii przez odbiorców przemysłowych w okręgach deficytowych;
  • prawidłowym stosowaniem ograniczeń zużycia energii przez odbiorców przemysłowych w przypadku powstania awarii w zakładach energetycznych danego okręgu;
  • prawidłowym zatwierdzaniem projektów urządzeń odbiorczych i prawidłowym przyłączaniem do sieci nowych odbiorców.

Z nadzoru i kontroli Inspekcji wyłączono Ministerstwo Obrony Narodowej i Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego.

Dyrektora Inspekcji powoływał i odwoływał Minister Przemysłu Ciężkiego.

Zniesienie Inspekcji[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury ogłoszonych w Monitorze Polskim zniesiono Państwową Inspekcję Energetyczną[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 244 Prezydium Rządu z dnia 31 marca 1951 r. w sprawie utworzenia w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego Państwowej Inspekcji Energetycznej. M.P. z 1951 r. nr 30, poz. 381
  2. Uchwała nr 304 Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim. M.P. z 1972 r. nr 58, poz. 311