Pacyficzek
| Aegialomys | |||
| Weksler, Percequillo & Voss, 2006[1] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – pacyficzek galapagoski (A. galapagoensis) na ilustracji z 1838 roku | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj |
pacyficzek | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Oryzomys xanthaeolus O. Thomas, 1894 | |||
| Gatunki | |||
| |||
Pacyficzek[2] (Aegialomys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ekwadorze i Peru[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 105–175 mm, długość ogona 110–200 mm, długość ucha 14–24 mm, długość tylnej stopy 27–34 mm; masa ciała 46–103 g[4][5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 2006 roku brazylijsko-amerykański zespół teriologów (Brazylijczycy Marcelo Weksler, Alexandre Reis Percequillo oraz Amerykanin Robert S. Voss) na łamach American Museum novitates[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oryginalne oznaczenie) pacyficzka żółtawego (A. xanthaeolus).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Aegialomys: gr. αιγιαλος aigialos ‘plaża, wybrzeże’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson wyodrębniony ostatnio z Oryzomys[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3][2]:
- Aegialomys galapagoensis (Waterhouse, 1839) – pacyficzek galapagoski
- Aegialomys xanthaeolus (O. Thomas, 1894) – pacyficzek żółtawy
- Aegialomys baroni (J.A. Allen, 1897)
- Aegialomys ica Osgood, 1944
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Weksler, A.R. Percequillo, R.S. Voss. Ten New Genera of Oryzomyine Rodents (Cricetidae: Sigmodontinae). „American Museum Novitates”. 3537, s. 5, 2006. (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 244. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 406. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 454–455. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 260. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).