Pakożer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pakożer
Speothos
Lund, 1839[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pakożer leśny (S. venaticus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Canoidea

Rodzina

psowate

Rodzaj

pakożer

Typ nomenklatoryczny

Speothos pacivorus Lund, 1839

Synonimy
Gatunki

2 gatunki (w tym 1 wymarły) – zobacz opis w tekście

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Pakożer[9] (Speothos) – rodzaj ssaków z rodziny psowatych (Canidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje jeden współcześnie żyjący gatunek występujący w Ameryce Południowej[10][11][12].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 57,5–75 cm, ogona 12,5–15 cm; masa ciała 5–8 kg (dotyczy tylko gatunku występującego współcześnie)[11][13].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1839 roku duński przyrodnik i paleontolog Peter Wilhelm Lund w artykule poświęconym wymarłym ssakom z Brazylii opublikowanym na łamach Annales des sciences naturelles[1]. Na gatunek typowy Lund wyznaczył (oznaczenie monotypowe) wymarłego Speothos pacivorus.

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Speothos: gr. σπεος speos ‘jaskinia’; θώς thōs, θωός thōos ‘rodzaj wilka’[14].
  • Cynogale: gr. κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’; γαλεη galeē lub γαλη galē ‘łasica’[15]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cynogale venatica Lund, 1842.
  • Icticyon: ικτις iktis, ικτιδις iktidis ‘łasica’; κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’[16].
  • Abathmodon: gr. α a ‘bez’; βαθμός bathmos ‘stopień’; οδους odous, οδων odōn ‘ząb’[17]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): †Abathmodon fossilis Lund, 1843 (= †Speothos pacivorus Lund, 1839).
  • Cynalicus (Cynalius, Cynalycus): gr. κυνoλυκος kunolykos ‘pies-wilk’, od κυων kuōn, κυνος kunos ‘pies’; λυκος lukos ‘wilk’[18]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Cynalicus melanogaster J.E. Gray, 1846 (= Cynogale venatica Lund, 1842).
  • Melictis (Melictes): zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Meles Brisson, 1762 (borsuk) oraz Ictis Schinz, 1827 (wiwera)[19]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Melictis baskii Schinz, 1849 (= Cynogale venatica Lund, 1842).

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[20][13][10][9]:

Opisano również jeden plejstoceński gatunek wymarły[1]:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Młodszy homonim Cynogale J.E. Gray, 1837 (Viverridae).
  2. ↑ Nowa nazwa dla Cynogale Lund, 1842.
  3. ↑ a b Niepoprawna późniejsza pisownia Cynalicus J.E. Gray, 1846.
  4. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Melictis Schinz, 1848.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c P.W. Lund. Coup-d’oeil sur les espèces éteintes de Mammifères du Brésil extrait de quelques mémoires présentés à l’Académie royale des Sciences de Copenhague. „Annales des sciences naturelles”. Zoologie. Seconde Série. 11, s. 224, 1839. (fr.). 
  2. ↑ P.W. Lund. Blik paa Brasiliens Dyreverden for sidste Jordomvæltning. „Det Kongelige Danske videnskabernes selskabs skrifter. Naturvidenskabelig og mathematisk afdeling”. 9, s. 203, 1842. (duń.). 
  3. ↑ a b P.W. Lund. Udtog af, en Afhandling isaer over Brasiliens Rovdyr i nuvaerende og forrige Jordperiode. „Oversigt over det Kongelige Danske videnskabernes selskabs forhandlinge”. 6, s. 80, 1842. (duń.). 
  4. ↑ J.E. Gray. On a new genus of dogs. „The Annals and Magazine of Natural History”. 17, s. 293, 1846. (ang.). 
  5. ↑ J.E. Gray: List of the osteological specimens in the collection of the British Museum. London: Printed by order of the Trustees, 1847, s. 18. (ang.).
  6. ↑ H.R. Schinz. Note sur un nouveau genre de Mammifère rapace du Brésil. „Revue Zoologique”. 11, s. 177, 1848. (fr.). 
  7. ↑ J.E. Gray. Notes on the Skulls of the Species of Dogs, Wolves, and Foxes (Canidae) iu the Collection of the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 36 (1), s. 498, 1868. (ang.). 
  8. ↑ J.E. Gray: Catalogue of carnivorous, pachydermatous and edentate Mammalia in the British Museum. London: Printed by order of the Trustees, 1869, s. 183. (ang.).
  9. ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 149. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  10. ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 424. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  11. ↑ a b C. Sillero-Zubiri: Family Canidae (Dogs). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 425. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  12. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Speothos. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-18]. (ang.).
  13. ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 666. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  14. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 639.
  15. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 211.
  16. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 347.
  17. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 71.
  18. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 209.
  19. ↑ Palmer 1904 ↓, s. 408.
  20. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-16]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pakożer&oldid=72240418”