Paradoks Kleina

Paradoks Kleina – pozorny paradoks w interpretacji rozwiązań równania Diraca zastosowanego do problemu odbicia elektronu od skończonej bariery potencjału. Równanie Diraca przewiduje, że odbity strumień materii elektronu jest większy od strumienia padającego, a strumień przepuszczony jest ujemny. Praca z 2004 roku sugeruje, że gdy gęstość przestrzenna (spatial density) nadchodzącego elektronu pokrywała się z potencjałem, to elektron nie dopuszczał do kreacji par^[1]. Tunelowanie Kleina zaobserwowano w specjalnym nadprzewodniku topologicznym^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ P. Krekora, Q. Su, i R. Grobe: Klein Paradox in Spatial and Temporal Resolution. 30.01.04. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).
↑ SeunghunS. Lee SeunghunS. i inni, Perfect Andreev reflection due to the Klein paradox in a topological superconducting state, „Nature”, 570 (7761), 2019, s. 344–348, DOI: 10.1038/s41586-019-1305-1, ISSN 0028-0836 [dostęp 2019-06-21] (ang.).

[1] P. Krekora, Q. Su, i R. Grobe: Klein Paradox in Spatial and Temporal Resolution. 30.01.04. [dostęp 2016-05-29]. (ang.).

[2] SeunghunS. Lee SeunghunS. i inni, Perfect Andreev reflection due to the Klein paradox in a topological superconducting state, „Nature”, 570 (7761), 2019, s. 344–348, DOI: 10.1038/s41586-019-1305-1, ISSN 0028-0836 [dostęp 2019-06-21] (ang.).

[1]

[2]