Parafia św. Ludwika w Moskwie
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
101000, Москва, ул. Малая Лубянка, д. 12 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Archidiecezja | |
| Dekanat | |
| kościół | |
| Proboszcz |
o. Wiaczesław Gorochow AA |
| Wezwanie |
św. Ludwik IX |
| Wspomnienie liturgiczne |
25 sierpnia |
Położenie na mapie Moskwy  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 55°45′45,6″N 37°37′53,0″E/55,762667 37,631389
| |
Parafia św. Ludwika w Moskwie – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji Matki Bożej w Moskwie w dekanacie centralnym. Posługę duszpasterską w parafii sprawują augustianie Najświętszej Maryi Panny.
Msze święte odprawiane są w języku rosyjskim, francuskim, angielskim, litewskim i wietnamskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Podpisany 31 grudnia 1786 traktat pomiędzy Rosją a Francją gwarantował Francuzom wolność wyznania. Na jego podstawie francuski wicekonsul w Moskwie Condert de Bosse zwrócił się w 1789 do carycy Katarzyny II i arcybiskupa mohylewskiego Stanisława Bohusza Siestrzeńcewicza z prośbą o zgodę na budowę kościoła katolickiego w Moskwie, na co oboje wyrazili zgodę. Drewniany kościół został konsekrowany 30 marca 1791. W latach 1833–1835 wybudowano nowy, obecny kościół, konsekrowany w 1849 przez koadiutora arcybiskupa mohylewskiego Ignacego Hołowińskiego.
Opiekę duszpasterską w parafii sprawowali głównie księża francuscy. Początkowo parafia francuska w Moskwie cieszyła się przywilejami, które wyłączały ją z ograniczeń nałożonych na Kościół katolicki w Rosji. Utraciła je w 1854, gdy Francja przystąpiła do wojny krymskiej po stronie sojuszu antyrosyjskiego. Parafia prowadziła również szkoły oraz instytucje charytatywne.
W 1917 parafia liczyła 2700 wiernych. Wielu z parafian, którzy w dużej mierze byli obcokrajowcami, wyjechało po nastaniu komunistycznych represji. W 1921 Sowieci zmusili do opuszczenia kraju proboszcza ks. Jeana-Marię Vidala. Przy kościele zostało dwóch kapłanów z Polski. Świątynia była kilkukrotnie plądrowana przez bolszewików. Taki stan trwał do 1924, gdy w wyniku interwencji ambasady Francji kościół św. Ludwika stał się kościołem korpusu dyplomatycznego. Przybył wtedy francuski ksiądz Pie Eugène Joseph Neveu. 21 kwietnia 1926 został on potajemnie wyświęcony na biskupa i objął urząd administratora apostolskiego Moskwy. Od 1934, na prośbę prezydenta Franklina Delano Roosevelta, przy parafii służył również kapłan amerykański. W 1936 bp Neveu wyjechał na leczenie do Francji. Mimo zapewnień, że będzie mógł wrócić, nie otrzymał już jednak wizy do Związku Sowieckiego[1].
Od 1938 była to jedna z dwóch (obok parafii NMP z Lourdes w Leningradzie) czynnych parafii w Rosyjskiej FSRR. Po II wojnie światowej represje dotknęły parafian-Rosjan oraz zostali wydaleni zagraniczni duchowni. Ze względu na wizyty w kościele dyplomatów parafia pozostała czynna. Od 1950 proboszczami byli księża z zachodnich republik ZSRS.
28 maja 1991 w kościele św. Ludwika w Moskwie odbyła się inauguracja administratora apostolskiego w Moskwie bpa Tadeusza Kondrusiewicza. Po upadku komunizmu parafia zaczęła się odradzać. Od 1991 parafia ponownie jest francuską parafią etniczną.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona parafii
- procatholic.ru Москва. Храм св. Людовика
- Informacje o parafii na portalu archidiecezji Matki Bożej w Moskwie. cathmos.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-01)].