Parafia Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie
55°17′19″N 29°38′03″E/55,288611 29,634167 Kościół Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
ul. Swietłosielska 2, 211258 Swietłosielsk k. Szumilina |
| Data powołania |
28 maja 1999 r. |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| Kościół |
Kościół Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie |
| Proboszcz |
o. Andrzej Juchniewicz OMI |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
13 maja, 12 listopada |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 55°17′19″N 29°38′03″E/55,288611 29,634167
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie (biał. Парафія Маці Божай Фацімскай і св. Язафата Кунцэвіча ў Шуміліне) – parafia rzymskokatolicka w Szumilinie. Należy do dekanatu witebskiego diecezji witebskiej. Została utworzona 28 maja 1999 roku. Jest prowadzona przez Oblatów, którzy posługują także w parafiach w Miszkowiczach i Obolu
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parafia została zarejestrowana przez władze państwowe 28 maja 1999 r. Początkowo leżała w archidiecezji mińsko-mohylewskiej i posługiwali w niej kapucyni. Z inicjatywy pierwszego biskupa witebskiego Władysława Blina na fundamentach niedokończonego sowieckiego domu kultury w 2001 r. zbudowano świątynię według planów oblata o. Alfonsa Kupki. Zanim powstał kościół, przy drodze ustawiono przywiezioną z Fatimy figurę Matki Bożej Fatimskiej. Kościół ustanowiono diecezjalnym sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej[1].
Proboszczowie[edytuj | edytuj kod]
| imię i nazwisko | daty urzędowania |
|---|---|
| ks. Adam Dynak | |
| o. Krzysztof Baradziej OMI | 2001 – 2003 |
| o. Andrzej Juchniewicz OMI |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Parafia Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie na stronie catholic.by
- Parafia Matki Bożej Fatimskiej i św. Jozafata Kuncewicza w Szumilinie na stronie diecezji witebskiej
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Instytut Gość Media, Miejsce odrodzenia i umocnienia [online], kosciol.wiara.pl, 7 września 2019 [dostęp 2021-02-24].