Przejdź do zawartości

Park Znicza w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Park Znicza
Ilustracja
Fontanna w Parku Znicza
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Dzielnica

Praga-Południe

Powierzchnia

ok. 1,8 ha

Data założenia

lata 50. XX wieku

Projektant

nieznany

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Park Znicza”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Znicza”
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Park Znicza”
Ziemia52°14′15″N 21°05′46″E/52,237500 21,096111
Strona internetowa

Park Zniczapark w Warszawie, na Grochowie, w dzielnicy Praga-Południe.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstał w latach 50. w rejonie północnej krawędzi obszaru pozostałego po forcie XI (Grochów Duży) twierdzy Warszawa, którego ślady zatarto ostatecznie w latach 30. Rozciągał się on po obu stronach ulicy Ostrobramskiej[1]. Na terenie tym osiedlili się potem wileńscy wojskowi, budując osiedle Górki Grochowskie o wileńskich nazwach[2][1]. Reszta okolicy miała charakter małomiasteczkowy o częściowo drewnianej zabudowie i ulicach bez jezdni.

W kwartale ulic: Znicza (stąd nazwa), Filomatów (nazwa dzielnicy czasem w formie Górki Mickiewiczowskie), Zagójska (obecnie Bełżecka) i Łukiska (od rynku Łukiskiego w Wilnie) utworzono park o kształcie latawca z owalną alejką i główną aleją topolową. Nie wiadomo kto i w jakich okolicznościach go zaprojektował. W parku umieszczono pomnik mieszkańców kolonii Górki Grochowskie. Nie znaleziono żadnych dokumentów potwierdzających istnienie na terenie obecnego parku miejsc pochówku żołnierzy poległych w czasie II wojny światowej[3].

W okresie od sierpnia 2007 do jesieni 2008 miała miejsce rewitalizacja parku, w trakcie której usunięto część starych topoli (ze względu na interwencje mieszkańców mniej niż planowano), wprowadzono nowe nasadzenia, utwardzono alejki i ustawiono nowe latarnie. Ozdobą parku jest fontanna-wodotrysk w kształcie talerza o 20 dyszach, z wodą podświetlaną wszystkimi kolorami tęczy, będąca zegarem wodnym. Na terenie parku powstały też 2 place zabaw - oddzielnie dla maluchów i dzieci starszych, nowe alejki i ławki[4][5][3][6].

W 2018 znajdujący się w parku obelisk upamiętniający poległych za Ojczyznę i ofiary barbarzyństwa niemieckiego w latach 1939–1945 przeszedł renowację[7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Rozdział 9.1.13. Fort XI. W: Lech Królikowski: Twierdza Warszawa. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2002, s. 243-245, 100, seria: Twierdze i Zamki w Polsce. ISBN 83-11-09356-3.
  2. Jerzy Kasprzycki: Korzenie Miasta. Warszawskie pożegnania.. T. III Praga. Warszawa: Wydawnictwo Veda, 2004. ISBN 978-83-61932-03-1.
  3. a b Rewitalizacja Parku Znicza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
  4. Park Znicza - Zielona Warszawa. Urząd m.st. Warszawy. [dostęp 2013-07-28].
  5. Rewitalizacja Parku Znicza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
  6. Park Znicza zaprasza - Zielona Warszawa. Urząd Dzielnicy Praga-Południe. [dostęp 2013-07-28].
  7. Obelisk wrócił na swoje miejsce w Parku Znicza [online], iPragaPoludnie.pl, 2 sierpnia 2018 [dostęp 2021-02-04].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]