Polska Partia Posiadaczy Magnetowidów
| Skrót |
PPPM |
|---|---|
| Lider |
Antoni Gabański |
| Data założenia |
31 maja 1991 |
| Data rozwiązania |
? (między 1993 a 1998) |
| Adres siedziby |
ul. Szeroka 11/13 m. 2, |
| Ideologia polityczna | |
| Członkostwo międzynarodowe |
brak |
| Grupa w Parlamencie Europejskim |
brak |
Polska Partia Posiadaczy Magnetowidów (Partia V) – polska partia polityczna działająca w latach 90. XX wieku (zarejestrowana 31 maja 1991), założona przez osoby związane z branżą wypożyczalni kaset VHS. Partia nie miała na celu zdobycia władzy. Była jedynie zakamuflowaną grupą rozprowadzającą pirackie kasety VHS, działającą na bazie przekształconych wypożyczalni.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku wiele wypożyczalni kaset VHS kupowało legalnie kasetę, wykonywało jej kopię i wypożyczało klientom tę kopię, podczas gdy mająca dużą wartość oryginalna kaseta pozostawała w wypożyczalni. Wywołało to sprzeciw dystrybutorów kaset, którzy powołali organizację RAPID Asekuracja, mającą kontrolować wypożyczalnie. Działania tej instytucji spotkały się z reakcją części właścicieli wypożyczalni. Powołana została Polska Partia Posiadaczy Magnetowidów, która zarejestrowana została 31 maja 1991 roku[1]. Partia powstała w czasach, w których powstawało wiele efemerycznych partii politycznych, które niekoniecznie były nastawione na zdobywanie władzy. Powstały wówczas takie partie, jak m.in. Polska Partia Erotyczna czy Partia Niezadowolonych[2]. Zakładanie tego typu partii było umożliwione ze względu na tryb ewidencyjny, który uniemożliwiał jakąkolwiek odmowę wpisania do ewidencji[3].
W oparciu o sieć wypożyczalni Vega utworzono kluby partyjne, same zaś wypożyczalnie formalnie zostały zamknięte. Każdy z dotychczasowych klientów mógł zapisać się do partii, a wówczas na podstawie ówczesnej ustawy o kinematografii zyskiwał możliwość wymiany filmów z innymi członkami partii[1].
Z czasem partia zaczęła kierować się w stronę prawdziwej polityki. Zadecydowano o starcie w wyborach parlamentarnych w 1993 roku u boku Ruchu dla Rzeczypospolitej, jednak ostatecznie do startu w wyborach nie doszło z powodu sporów[1].
W drugiej połowie lat 90. XX wieku ze względu na zmianę systemu na rejestracyjny, który pozwalał na odrzucenie pseudopartii, tego typu ugrupowania zaczęły znikać[4].
Program[edytuj | edytuj kod]
Zagadnienia ustrojowe[edytuj | edytuj kod]
Partia początkowo nie zamierzała przejąć władzy. Zdaniem jej liderów należałoby nawet rozwiązać parlament i powołać Radę Elektorów[5].
Program gospodarczy[edytuj | edytuj kod]
W programie partii odwoływano się m.in. do postulowanej równości majątkowej obywateli. Ponadto partia opowiadała się za dekomunizacją[5]. Faktycznie jednak ugrupowanie to było zakamuflowaną grupą osób wymieniających się pirackimi kasetami VHS i nie miało żadnych związków z polityką[1].
Symbolika partii[edytuj | edytuj kod]
Logiem partii była mapa konturowa Polski stylizowana na literę „V”. W kształcie tym został umieszczony napis „VIDEO”, w którym litera V była dwukrotnie wyższa niż pozostałe. Dolna linia napisu była równa. Czarny kontur oraz napisy umieszczone były na białym tle[6].
Struktura[edytuj | edytuj kod]
Partia „V” działała tylko na terenie Gdańska. Główna siedziba partii mieściła się w Gdańsku przy Szerokiej 11/13 m. 2 (Główne Miasto). Przewodniczącym partii był Antoni Gabański[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Mirosław Filiciak, Patryk Wasiak. Wypożyczalnia rewolucji. „Polityka”. 22/2013 (2909), s. 88–91. Polityka Spółdzielnia Pracy. ISSN 0032-3500.
- ↑ Anita Gargas, Maciej Wojciechowski: Partie polityczne w Polsce. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1991, s. 204.
- ↑ Marek Migalski, Waldemar Wojtasiuk, Marek Mazur: Polski system partyjny. Warszawa: PWN, 2007, s. 17.
- ↑ Marek Migalski, Waldemar Wojtasiuk, Marek Mazur: Polski system partyjny. Warszawa: PWN, 2007, s. 18.
- ↑ a b c Anita Gargas, Maciej Wojciechowski: Partie polityczne w Polsce. Gdańsk: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1991, s. 78.
- ↑ Zdjęcie loga. wp.pl.
