Partia na rzecz Miłości Bliźniego, Wolności i Różnorodności

Holandia Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Holandii Ustrój polityczny Ustrój polityczny Holandii Konstytucja Konstytucja Holandii Władza ustawodawcza Stany Generalne Tweede Kamer Eerste Kamer Monarcha Król Władza wykonawcza Premier Rząd Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Kontrola państwowa Powszechna Izba Obrachunkowa Finanse De Nederlandsche Bank Samorząd terytorialny Podział administracyjny Holandii Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne Partia Ludowa na rzecz Wolności i Demokracji Partia Wolności Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny Partia Pracy Demokraci 66 Partia Socjalistyczna GroenLinks Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Holandii

Partia na rzecz Miłości Bliźniego, Wolności i Różnorodności (niderl. Partij voor Naastenliefde, Vrijheid & Diversiteit, w skrócie PNVD) – holenderska partia polityczna założona 31 maja 2006 roku przez Marthijna Uittenbogaarda. W roku 2010 partia została rozwiązana. 7 sierpnia 2020, wznowiła działalność.

Program

Niektóre propozycje PNVD:

• obniżenie wieku zgody z 16 do 12 lat, a w dalszym czasie całkowicie jego zniesienie.
• Występują przeciwko projektom delegalizacji zoofili, która zdaniem partii powinna być w pełni legalna, o ile nie wiąże się to z nadmiernym wyeksploatowaniem czy maltretowaniem zwierzęcia.
• PNVD domaga się również zmniejszenia wieku, w którym można występować w filmach pornograficznych oraz wykonywać zawód prostytutki, do 16 lat.
• Możliwość w pełni legalnego pojawiania się w miejscach publicznych nago.
• Program partii przewiduje możliwość legalizacji miękkich narkotyków dla osób od 12. roku życia, a od 16 lat również twardych.

Do dalszych postulatów partii należały: całkowity rozdział państwa od kościołów, zlikwidowanie instytucji małżeństwa, bezwzględny zakaz spożywania mięsa oraz darmowe przejazdy koleją.

Kontrowersje

Mimo krótkiego czasu istnienia partia zdołała zdobyć duży rozgłos, także poza granicami kraju, w związku z protestami przeciwko rejestracji partii. Zgłoszony przez kilka ugrupowań nieakceptujących postulatów obniżenia wieku podjęcia współżycia oraz legalizacji narkotyków wniosek o delegalizację PNVD został 17 lipca 2006 odrzucony przez sąd najniższej instancji w Hadze. W uzasadnieniu napisano, iż prawo do tworzenia partii i wysuwania postulatów jest podstawowym prawem demokracji, zaś moralne wątpliwości nie mogą stanowić przesłanki do delegalizacji. Zdaniem aktywistów organizacji Soelaas, członkowie partii jedynie udają, że chcą walczyć o prawo dzieci do wolności, w rzeczywistości chodzi im o własny, zboczony interes.

Partię tworzyło jedynie trzech członków. Skarbnik partii, Ad van den Berg, był w 1987 roku skazany na grzywnę i wyrok pozbawienia wolności w zawieszeniu za molestowanie seksualne jedenastoletniego chłopca (sam den Berg nazywa siebie męczennikiem sprawy). Polityk nacjonalistycznej partii Nieuw Rechts, Michiel Smit, twierdzi, że członkowie PNVD powiązani są z pedofilską organizacją Martijn.

Zdaniem przedstawicieli PNVD ich partia miała liczyć na kilkadziesiąt tysięcy głosów holenderskich, a fakt, iż oficjalnie do partii należało tylko 3 osoby, jest związany z tym, iż taka ilość nieanonimowych osób jest niezbędna do formalnego założenia partii politycznej w Holandii. Według podawanych przez holenderską prasę danych, PNVD może liczyć na około 1000 głosów wyborców w całym kraju (szóstą część głosów niezbędnych do przekroczenia progu wyborczego).

Powstanie PNVD spowodowało ogólnonarodową debatę, w przypadku której uważani za bardzo liberalnych i "otwartych" Holendrzy wyraźnie opowiedzieli się przeciw PNVD (według badań przeprowadzonych przez organizacje jawnie krytykujące PNVD, 82% społeczeństwa holenderskiego oczekuje od obecnych władz, iż "zajmą się sprawą").

Bibliografia

• Gazeta Wyborcza 30-05-2006 14:49
• artykuł Ofensywa pedofilów, Najwyższy Czas!, numer 30-31, sierpień 2006

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona partii