Pasikonik zielony
|
||
| Tettigonia viridissima | ||
| (Linnaeus, 1758) | ||
 |
||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | stawonogi | |
| Podtyp | bezkręgowce | |
| Gromada | owady | |
| Podgromada | uskrzydlone | |
| Rząd | prostoskrzydłe | |
| Rodzina | pasikonikowate | |
| Rodzaj | Tettigonia | |
| Gatunek | pasikonik zielony | |
| Synonimy | ||
|
||
Pasikonik zielony (Tettigonia viridissima) – gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Występuje w Europie, Azji i północnej Afryce. W środkowej Europie jest pospolity.
Duży owad o długości ciała do 40 mm i skrzydłach wystających daleko za odwłok. Pospolicie występuje wśród wysokiej trawy. Dorosłe pasikoniki polują na mniejsze owady, a młode żywią się liśćmi. Dobrze wspina się i skacze. Potrafi też dość dobrze latać. Jego zielone ubarwienie pomaga mu być trudno dostrzegalnym wśród źdźbeł traw, krzewów i drzew. Silnie rozwinięty aparat gębowy, długie czułki, dobrze wykształcone oczy i silne nogi czynią go sprawnym myśliwym. Samica pasikoników zielonych wbija swoje pokładełko w rośliny, korę drzew lub ziemię i składają jajka.
W słoneczne, letnie dni samce przez całe popołudnie i nocą trą pierwszą parą sztywnych skrzydeł, na których znajdują się aparaty strydulacyjne, żeby zwabić do siebie samice.
W Polsce zimują jaja. Larwy wylęgają się wiosną. Osobniki dorosłe występują od lipca do października.
-
Częsty pasożyt pasikoników – nicień Mermis nigrescens w towarzystwie żywiciela.
-
-
Zobacz też[edytuj]
Bibliografia[edytuj]
- Henryk Sandner: Owady. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990. ISBN 83-01-08369-7.
- Ursula Stichmann-Marny, Erich Kretzschmar: Przewodnik : rośliny i zwierzęta. Warszawa: Multico, 2006. ISBN 83-7073-429-4.
