Przejdź do zawartości

Passiflora harlingii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Passiflora harlingii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora harlingii

Nazwa systematyczna
Passiflora harlingii Holm-Niels.
Bot. Not. 127(3): 339 1974[3]
Synonimy
  • Tacsonia andreana Sodiro
  • Tacsonia floribunda var. major Mast.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Passiflora harlingii Holm-Niels. – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w Ekwadorze[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w Ekwadorze w prowincjach Cotopaxi oraz Pichincha[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zielne, trwałe, owłosione liany[5].
Liście
Klapowane, prawie sercowate. Mają 5-7 cm długości oraz 1–1,5 cm szerokości. Ząbkowane, z ostrym wierzchołkiem. Ogonek liściowy jest owłosiony i ma długość 15–20 mm. Przylistki są liniowo lancetowate o długości 8 mm[5].
Kwiaty
Pojedyncze. Działki kielicha są lancetowane, zielonkawe lub żółtawe. Płatki są podłużnie owalne, żółtawe[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Występuje w wyższym lesie andyjskim na wysokości 2400–3350 m n.p.m. Gatunek jest znany z dwóch subpopulacji[a]. Możliwe jest jednak, że te dwa obszary zostały pomylone i że ten gatunek występuje tylko w pobliżu rezerwatu ekologicznego Illinizas[4].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii EN – gatunków zagrożonych wyginięciem. Niszczenie siedlisk jest jedynym zagrożeniem[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. a b Passiflora harlingii Holm-Niels.. The Plant List. [dostęp 2014-11-11]. (ang.).
  4. a b c d e P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora harlingii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-11] (ang.).
  5. a b c Passiflora harlingii. Plantes et botanique. [dostęp 2014-11-11]. (fr.).