Przejdź do zawartości

Paweł (Dmitrowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł
Pawieł Dmitrowski
Arcybiskup talliński i estoński
Ilustracja
Kraj działania

ZSRR

Data i miejsce urodzenia

15 stycznia 1872
Bolszaja Biełozierka

Data śmierci

2 lutego 1946

Miejsce pochówku

Cmentarz św. Aleksandra Newskiego w Tallinnie

Arcybiskup talliński i estoński
Okres sprawowania

1945–1946

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia tallińska

Śluby zakonne

1937

Diakonat

5 maja 1896

Prezbiterat

6 maja 1896

Chirotonia biskupia

3 października 1937

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 października 1937

Miejscowość

Tallinn

Miejsce

Sobór św. Aleksandra Newskiego

Konsekrator

Aleksander (Paulus)

Współkonsekratorzy

Augustyn (Pētersons), Herman (Aav), Mikołaj (Lejsman)

Paweł, imię świeckie Pawieł Grigorjewicz Dmitrowski (ur. 3 stycznia?/15 stycznia 1872 w Bolszej Biełozierce, zm. 2 lutego 1946) – rosyjski biskup prawosławny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się na wsi w rejonie Melitopola. Ukończył Taurydzkie Seminarium Duchowne w Symferopolu jako jeden z najlepszych absolwentów w swoim roczniku (1894)[1]. Został psalmistą w cerkwi św. Michała Archanioła w Michajłowce.

W kwietniu 1896 ożenił się i 5 maja tego samego roku został wyświęcony na diakona, zaś następnego dnia na kapłana. Pracę duszpasterską prowadził w cerkwi św. św. Borysa i Gleba w Astrachance[1]. W 1899 z powodu choroby żony przeniósł się do wsi Zuja na Krymie. Dwa lata później jego żona zmarła. Duchowny nadał służył w różnych parafiach eparchii taurydzkiej i symferopolskiej, następnie w eparchii petersburskiej i ładoskiej. Od 1908 do 1911 studiował w Petersburskiej Akademii Duchownej. W czasie I wojny światowej był kapelanem wojskowym[1].

W 1919 emigrował do Estonii i podjął pracę duszpasterską w soborze Przemienienia Pańskiego w Narwie. W 1937 otrzymał nominację na biskupa narewskiego i 3 października 1937 przyjął chirotonię biskupią[1]. W 1940, gdy Estoński Kościół Prawosławny został włączony do Patriarchatu Moskiewskiego, zachował zarząd eparchii narewskiej. Rok później, po zajęciu Estonii przez wojska niemieckie, metropolita talliński Aleksander ogłosił reaktywację Estońskiego Apostolskiego Kościoła Prawosławnego i wypowiedzenie posłuszeństwa patriarsze Moskwy. Biskup Paweł, kierujący eparchią złożoną wyłącznie z parafii etnicznie rosyjskich, zachował natomiast jurysdykcję Patriarchatu Moskiewskiego[2]. Przebywając w Narwie arcybiskup Paweł organizował pomoc humanitarną dla przetrzymywanych w mieście jeńców radzieckich.

W 1942 otrzymał godność arcybiskupa. W 1945, po ponownym włączeniu całości struktur prawosławnych w Estonii do Patriarchatu Moskiewskiego, został arcybiskupem tallińskim i estońskim. Zmarł rok później i został pochowany na cmentarzu prawosławnym w Tallinnie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e metropolita [[Korneliusz (Jakobs)]], W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, ''Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia'', Tallinn-Moskwa 2007, s. 132.
  2. Ławreszuk M., Prawosławie wobec tendencji nacjonalistycznych i etnofiletystycznych. Studium teologiczno-kanoniczne, Wydawnictwo Naukowe Semper, Warszawa 2009, ISBN 978-83-7507-045-3, s.283

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]