Pawieł Choład
| Pełne imię i nazwisko |
Pawieł Ihnatawicz Choład |
|---|---|
| Data urodzenia |
1935 |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji | |
| Okres |
od 1990 |
| Przynależność polityczna |
Klub Demokratyczny, Opozycja BNF |
Pawieł Ihnatawicz Choład (biał. Павел Ігнатавіч Холад[a]; ur. 1935) – białoruski polityk, w latach 1990–1996 deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji; członek Opozycji BNF – frakcji parlamentarnej partii Białoruski Front Ludowy (Biełaruski Narodny Front) – o charakterze antykomunistycznym i niepodległościowym.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1935 roku. Ukończył Miński Instytut Technologiczny. W 1990 roku został wybrany na deputowanego ludowego do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR z Pleszczenickiego Okręgu Wyborczego Nr 67 w obwodzie mińskim. Początkowo należał do frakcji parlamentarnej Klub Demokratyczny. 16 maja 1990 roku, wraz z 14 innymi deputowanymi z Klubu, podpisał deklarację o utworzeniu opozycji parlamentarnej (Opozycji BNF), zainicjowaną przez Grupę Deputacką BNF. Od tego czasu zazwyczaj popierał działania Opozycji BNF, podpisywał się pod jej dokumentami, głosował zgodnie z jej polityką. Po pewnym czasie w pełni wstąpił do Opozycji BNF[1].
Wchodził w skład Komisji Rady Najwyższej ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Opieki Społecznej oraz Czasowej Komisji Rady Najwyższej ds. Oceny Działalności członków PKSW i Popierających Ich Tworów Społeczno-Politycznych, Organów Władzy i Administracji Państwowej, Urzędników i Obywateli (1991 r.). Był również członkiem tzw. Gabinetu Cieni Opozycji BNF. Kierował w nim Ministerstwem Kultury Fizycznej i Sportu[2].
Brał udział w opracowaniu i przyjęciu Deklaracji o Państwowej Suwerenności Białorusi oraz w przygotowaniu projektów ustaw na nadzwyczajnej sesji Rady Najwyższej 24–25 sierpnia 1991 roku, w czasie której ogłoszono niepodległość Białorusi[2].
Współautor szeregu projektów ustaw. W październiku 1993 roku uczestniczył w spotkaniu z przewodniczącym Rady Najwyższej Stanisłauem Szuszkiewiczem, na którym Opozycja BNF zażądała dymisji rządu premiera Wiaczasłaua Kiebicza, stworzenia rządu koalicyjnego i podjęcia działań na rzecz obrony niepodległości i zapobieżenia osuwaniu się kraju w stronę autorytaryzmu[2].
W 2010 roku Zianon Pazniak opisał w swoich wspomnieniach Pawła Chołada następująco:
starszy od nas wszystkich, był człowiekiem innego zahartowania – zazwyczaj, kiedy widział niesprawiedliwość, to do trzech nie liczył, mógł przywalić z miejsca. Zajmował kierownicze stanowisko, ale w Radzie Najwyższej występował z zasady krytycznie, ostro i nie zważając na osoby[3].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Павал Ігнатавіч Холад (czyt. Pawał Ihnatawicz Choład).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Пазьняк 2010 ↓, s. 10–11
- ↑ a b c Навумчык 2010 ↓, s. 267–268
- ↑ Пазьняк 2010 ↓, s. 282–283
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Сяргей Навумчык: Дэпутаты Апазыцыі БНФ у Вярхоўным савеце ХІІ скліканьня (1990–9.01.1996). W: Сяргей Навумчык, Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці. Nowy Jork, Wilno, Warszawa: „Biełaruskija Wiedamaści”, Towarzystwo Kultury Białoruskiej na Litwie, 2010, s. 216–270. ISBN 978-9955-578-11-6. (biał.).
- Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці (замест прадмовы); Слова пра калег і сяброў. W: Сяргей Навумчык, Зянон Пазьняк: Дэпутаты незалежнасьці. Nowy Jork, Wilno, Warszawa: „Biełaruskija Wiedamaści”, Towarzystwo Kultury Białoruskiej na Litwie, 2010, s. 5–92; 271–285. ISBN 978-9955-578-11-6. (biał.).