Paziowie królowej Marysieńki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Paziowie królowej Marysieńki – opera komiczna Stanisława Dunieckiego w dwóch aktach. Prapremiera odbyła się we Lwowie 16 grudnia 1864. Autorem libretta był Paweł Duniecki[1][2].

Treść[edytuj | edytuj kod]

Akcja rozgrywa się w ogrodzie wilanowskim za panowania Jana III Sobieskiego. Trefniś królewski (Winnicki) pomaga jednemu z paziów królowej Marysieńki (Januszowi) połączyć się z jego ukochaną panną Aliną Zawiszanką. Sprawę utrudnia fakt, że o rękę panny stara się protegowany królowej Marysieńki - markiz de Lussac zwany "francuskim kogucikiem". Winnicki obmyśla plan wyjścia z sytuacji. Przypomina sobie dawną umowę z Janem III Sobieskim: król niegdyś dla żartu przyjął zakład, że trefniś gdy wsadzi koguta na jaja - jaką tylko zechce może żądać od króla nagrodę. Winnicki zwabia do pałacu markiza de Lussac i opowiada mi historię, że w Polsce żadna kura nie chce teraz znosić jaj, a ponieważ królowa Marysieńka przepada za młodymi kurczętami, Winnicki sam musi całymi dniami siedzieć na jajach zastępując kury. Następnie prosi markiza o pomoc w tym zajęciu, gdyż sam musi na chwilę opuścić stanowisko na pilne wezwanie króla. Markiz zgadza się, siada na jajach i aby dodać sobie realizmu zaczyna piać i gdakać. Tymczasem Winnicki pędzi po króla i prezentuje mu taki oto widok: francuski kogucik siedzi na jajach i gdacze jak kura. Król jest szczerze rozbawiony i uznaje, że zakład przegrał. Trefniś prosi zatem o rękę Aliny Zawiszanki dla pazia Janusza[1][2].

Przedstawienia[edytuj | edytuj kod]

Duża popularność tego utworu przypada na koniec XIX w. W kolejnym stuleciu był on grany znacznie rzadziej, m.in. w: Teatrze Muzycznym w Gdyni (1960, reż. Zdzisław Maklakiewicz), Operze im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu (1964, reż. Danuta Baduszkowa) oraz w Teatrze Wielkim w Warszawie (1984, reż. Maciej Dzienisiewicz, wznowienie w 1990)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Paziowie królowej Marysieńki, [w:] Lucjan Kydryński, Przewodnik operetkowy : wodewil, operetka, musical, Wyd. 4, Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1994, s. 110-112, ISBN 83-224-0316-X.
  2. ↑ a b Paziowie królowej Marysieńki, [w:] Jacek Marczyński, Przewodnik operowy, Warszawa: Świat Książki, 2011, s. 489-490, ISBN 978-83-247-1715-6.
  3. ↑ Paziowie Królowej Marysieńki, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (sztuki). [dostęp 2023-04-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paziowie_królowej_Marysieńki&oldid=71843374”