Pałac Czterdziestu Kolumn
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie Iranu  | |
 32°39′27,61″N 51°40′24,82″E/32,657669 51,673561
| |
Pałac Czterdziestu Kolumn[1] (pers. چهل ستون, Czehel Sotun[2]) – zespół pałacowo-ogrodowy w Isfahanie, zbudowany w połowie XVII wieku za panowania Abbasa II. Nazwa pochodzi od odbijających się w wodzie lustrzanej sadzawki 20 kolumn głównego pawilonu[3][4]. W Pałacu Czterdziestu Kolumn safawidzcy władcy przyjmowali zagranicznych posłów, po 1668 roku pałac był też siedzibą szaha Sulejmana.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Uważa się, że kompleks pałacowy pochodzi z 1614[4]. Odkryta w 1949 inskrypcja stanowi jednak, że obiekt został ukończony w 1647 pod czujnym okiem Abbasa II[4]. Obecny wygląd pałacu jest wynikiem przebudowy w XVIII wieku po pożarze, który dotknął budowlę w 1706[4].
16-metrowe kolumny, dawniej malowane i pozłacane, przewieszano płótnem, spryskiwanym wodą różaną, aby nawonić powietrze ogrodu. Ściany głównego pawilonu pokryte były ornamentami z lustrzanego szkła sprowadzanego z Wenecji.
Obecnie w pałacu mieści się muzeum, w którym wystawione są safawidzkie zabytki ceramiczne i metalurgiczne oraz tekstylia. Zachowały się tu też malowidła z XVII i XVIII wieku. Prace na odsłonięciem obrazów były sponsorowane przez Istituto Italiano per il Medio ed Estremo Oriente z Rzymu[2]. Kompozycje przedstawiają krajobraz, kwitnące drzewa, ptaki i jelenia, jak również dworskie sceny biesiadne[2].
W 2011 obiekt wpisano wraz z kilkoma innymi ogrodami perskimi w Iranie na listę światowego dziedzictwa kulturalnego UNESCO[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Polski egzonim uchwalony na XCIX posiedzeniu KSNG
- ↑ a b c Čehel Sotūn, Isfahan. iranicaonline.org. [dostęp 2017-12-20]. (ang.).
- ↑ Chehel Sotoun Palace. iranreview.org. [dostęp 2017-12-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-22)]. (ang.).
- ↑ a b c d Kakh-e Chehel Sotun, Palace in Esfahan. lonelyplanet.com. [dostęp 2017-12-22]. (ang.).
- ↑ Safavid Isfahan - Royal Palaces. romeartlover.tripod.com. [dostęp 2017-12-20]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Patricia Baker, Hilary Smith, Iran, 4th edition, Bradt Travel Guides Ltd., 2014, ISBN 978-1-84162-402-0, s. 128–129.