Przejdź do zawartości

Pałac Sobieskich w Lublinie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pałac Sobieskich w Lublinie
Symbol zabytku nr rej. A/489 z 22 marca 1971
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Miejscowość

Lublin

Adres

ul. Bernardyńska 13

Ukończenie budowy

XVI w., XVII w., XIX w.

Pierwszy właściciel

Marek Sobieski

Położenie na mapie Lublina
Mapa konturowa Lublina, blisko centrum u góry znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Sobieskich w Lublinie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Sobieskich w Lublinie”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się ikonka pałacu z opisem „Pałac Sobieskich w Lublinie”
Ziemia51°14′39,4″N 22°33′59,6″E/51,244278 22,566556

Pałac Sobieskichpałac w Lublinie wybudowany w XVI a przebudowany w XVII wieku, znajdujący się przy ul. Bernardyńskiej 13.

Pierwotnie był to okazały dwór zbudowany w 2 poł. XVI wieku przez wojewodę lubelskiego Marka Sobieskiego - dziada przyszłego króla. W końcu XVII wieku został rozbudowany i przebudowany i należał do Jana III Sobieskiego. Po jego śmierci w 1696 został podzielony pomiędzy jego dwóch synów. W XVIII w. posiadłość użytkowali Radziwiłłowie, jednak brak jest jednoznacznych przesłanek, czy był ich własnością, czy tylko pozostawał w ich użytkowaniu.

Budynek stopniowo podupadał i w 1804 został zakupiony na licytacji przez Tomasza Trojeckiego. W 1811 Trojecki przekazał w darze budynek prawnikowi Dominikowi Boczarskiemu, który przebudował go na młyn. W latach 1843–1844 Boczarski nadbudował młyn oraz dobudował piekarnię (część lewej oficyny). W 1852 roku zbankrutował, a rok później pałac został zakupiony na licytacji przez Witolda i Konstantego Brzezińskich. W 1863 zmodernizowali oni młyn, przerabiając go na parowy, jednak i oni wkrótce zbankrutowali, a młyn pełnił funkcje mieszkalne.

W 1884 pałac został kupiony na kolejnej publicznej licytacji przez J. Strochocińskiego, który przebudował go na cele mieszkalne, podwyższając o dwie kondygnacje. Wnętrza ozdobiono sztukateriami, a całości nadano wygląd eklektyczny. W 1888 pałac został zakupiony przez Bronisławę Vetterową. W 1895 nadbudowano oficyny.

W 1905 w budynkach pałacowych rozpoczęło działalność Prywatne Gimnazjum Żeńskie Heleny Czarnieckiej, które mieściło się tu do czasu wybuchu drugiej wojny światowej. W części pomieszczeń mieściły się sklepy oraz zakłady usługowe. W 1927 nieruchomość kupiona została przez T. Karszo-Siedlewskiego. Po wybuchu wojny w 1941 pałac został przejęty pod zarząd Generalnego Gubernatorstwa (okresowo szpital). Po 1944 mieściła się w nim siedziba komitetu centralnego PPR oraz mieszkania.

Obecnie stanowi własność Politechniki Lubelskiej. Jest to barokowy budynek z wielką kopułą na samym środku gmachu, ozdobioną wieloma figurami i nawiązującą już do rokoka.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]