Phasianus
| Phasianus[1] | |
| Linnaeus, 1758[2] | |
 Przedstawiciel rodzaju – bażant pstry (P. versicolor) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Infragromada | ptaki neognatyczne |
| Rząd | grzebiące |
| Rodzina | kurowate |
| Podrodzina | bażanty |
| Plemię | Phasianini |
| Rodzaj | Phasianus |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Phasianus colchicus Linnaeus, 1758 | |
| Gatunki | |
| |
Phasianus – rodzaj ptaka z podrodziny bażantów (Phasianinae) w rodzinie kurowatych (Phasianidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[3]. Bażant zwyczajny (P. colchicus) został introdukowany w wielu częściach świata, w tym w Europie i Ameryce Północnej, jako ptak łowny.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała samców 75–89 cm (ogon 27–59 cm), samic 53–62 cm (ogon 21–31 cm), rozpiętość skrzydeł 70–90 cm; masa ciała samców 770–1990 g, samic 545–1453 g[4].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Phasianus: łac. phasianus „bażant”, od gr. φασιανος phasianos „bażant”. Bażanty zostały po raz pierwszy znalezione przez Argonautów nad brzegiem rzeki Phasis w Kolchidzie. W ornitologii phasis, od średniowiecznołac. phasis avis „bażant”, jest często stosowany jako substytut phasianus[5].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[6]:
- Phasianus colchicus – bażant zwyczajny
- Phasianus versicolor – bażant pstry
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Phasianus, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ C. Linneaus: Systema naturae per regna tria naturae: secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis. Wyd. 10. T. 1. Holmiae: Impensis Direct. Laurentii Salvii, 1758, s. 158. (łac.)
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins (ang.). IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-30].
- ↑ P.J.K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 542–543. ISBN 84-87334-15-6. (ang.)
- ↑ J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-09-11]. (ang.)
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2020-07-21). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-30].