Piętro reglowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piętro reglowe – jest to niskie piętro roślinności w górach, leżące powyżej piętra pogórza, a poniżej piętra kosodrzewiny. Górną granicę tego piętra stanowi górna granica lasu.

Dzieli się na:

W reglu dolnym przeważają lasy bukowe, natomiast w reglu górnym świerkowe.

W klimacie umiarkowanie chłodnym, w wyższych górach Europy występuje ono na wysokości ok. 500-1500 m n.p.m., przy czym w różnych masywach zaznacza się ono na różnej wysokości, np. w Tatrach ok. 650-1500 m n.p.m., w Karkonoszach ok. 500-1250 m n.p.m. we Wschodnich Alpach ok. 800-1200 m n.p.m., w środkowych Niemczech ok. 450-650 m n.p.m.

W tropikach jest to piętro Tierra templada opisane przez Humboldta[1][2]. W Ameryce Południowej występuje ono na wysokości ok. 900-2000 m n.p.m.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nagy, Laszlo; Grabherr, Georg (2009). The Biology of Alpine Habitats: Biology of Habitats. New York: Oxford University Press. pp. 28–50. ISBN 978-0-19-856703-5
  2. Cindy Q. Tang, Masahiko Ohsawa, Zonal Transition of Evergreen, Deciduous, and Coniferous Forests Along the Altitudinal Gradient on a Humid Subtropical Mountain, Mt. Emei, Sichuan, China, „Plant Ecology”, 133 (1), 1997, s. 63–78, DOI10.1023/A:1009729027521 [dostęp 2024-04-03].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Mirek (red. naukowy): Przyroda Tatrzańskiego Parku Narodowego. Kraków-Zakopane: Tatrzański Park Narodowy, 1996. ISBN 83-85832-08-4.