Pieśń II (inc. Nie dbam, aby zimne skały)

Pieśń II [inc. Nie dbam, aby zimne skały] (znana też jako Wezwanie Hanny do Czarnolasu) – pieśń Jana Kochanowskiego, napisana prawdopodobnie w początkach pobytu autora Czarnolesie^[1]. Po raz pierwszy została opublikowana w 1586 roku w zbiorze Pieśni Jana Kochanowskiego księgi dwoje, jako druga pieśń w części Księgi wtóre.

Utwór zawiera pierwiastki autobiograficzne^[1]. Stanowi wezwanie poety skierowane do ukochanej Hanny i namowę, aby przybyła do Czarnolasu. Zawiera również opis szczęścia i spokoju płynącego z ziemiańskiego życia na wsi.

Jedna ze zwrotek utworu (Stada igrają przy wodzie, / A sam pasterz, siedząc w chłodzie, / Gra w piszczałkę proste pieśni, / A faunowie skaczą leśni.) znajduje się także w Pieśni świętojańskiej o Sobótce (wypowiedź Panny XII). Nie wiadomo, czy została do niej skopiowana z Wezwania Hanny do Czarnolasu, czy też kolejność była odwrotna^[2].

Pieśń jest czterowersem równosylabicznym (ośmiozgłoskowym), o rymach parzystych (aabb).

Zobacz też

lista dzieł Jana Kochanowskiego

Przypisy

↑ ^a ^b Szczerbicka-Ślęk 1970 ↓, s. XLVII.
↑ Pelc 2001 ↓, s. 463.

Bibliografia

Ludwika Szczerbicka-Ślęk: Wstęp. W: Jan Kochanowski: Pieśni. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1970.
Janusz Pelc: Kochanowski. Szczyt renesansu w literaturze polskiej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13133-0.

Linki zewnętrzne

Pieśń II w serwisie Wolne Lektury

[CITEREFSzczerbicka-Ślęk1970XLVII-1] Szczerbicka-Ślęk 1970 ↓, s. XLVII.

[CITEREFPelc2001463-2] Pelc 2001 ↓, s. 463.

[1]

[2]