Pijnackeria barbarae
| Pijnackeria barbarae | |
| Scali, Milani et Passamonti, 2013 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pijnackeria barbarae |
Pijnackeria barbarae – gatunek straszyka z rodziny Diapheromeridae i podrodziny Pachymorphinae.
Gatunek ten formalnie opisali w 2013 roku Valerio Scali, Liliana Milani i Marco Passamonti[1][2]. Epitet gatunkowy nadano na cześć Barbary Mantovani, specjalistki od rodzaju Bacillus. Wcześniej notowany był w literaturze jako Leptynia hispanica B, gdyż już wcześniejsze badania cytologiczne i genetyczne pozwoliły stwierdzić, iż Leptynia hispanica stanowi w rzeczywistości kompleks gatunków bliźniaczych[2]. Rangę rodzaju pod nazwą Pijnackeria nadał owemu kompleksowi Valerio Scali w 2009 roku[3].
Samce (n=1) osiągają 44,6 mm, a samice (n=4) od 51,2 do 57,4 mm długości ciała. Samiec jest jasnocynamonowy z czarnymi oczami, parą brązowych pasów biegnącą przez grzbiet całego ciała i parą białych linii biegnących ponad pleurami wzdłuż tułowia i odwłoka. Odnóża są u nasady zielone, a ku wierzchołkom stopniowo przechodzą w barwę jasnocynamonową. Samica jest beżowa z czarnymi oczami, ciemnocynamonowym pasem biegnącym wzdłuż grzbietu od przedplecza przez większość tergitów odwłoka oraz parą białych linii zaczynających się za oczami i biegnących ponad pleurami wzdłuż tułowia i odwłoka. Odnóża jej są zielonkawe. Zbudowane z 16 członów czułki mają 6,5 mm długości u samca, a 4 mm długości u samicy. Na śródpleczu, zapleczu i dwóch ostatnich tergitach odwłoka obu płci występuje wąska i ostra listewka środkowa. U samicy powierzchnia głowy i przedplecza jest gładka, śródplecza i zaplecza jest grubo granulowana, a odwłoka drobno dołkowana. Odnóża tylnej pary cechują się udami sięgającymi poza połączenie siódmego i ósmego sternitu odwłoka. Płytka subgenitalna samca jest z tyłu zaokrąglona i dochodzi do połączenia dziewiątego i dziesiątego sternitu odwłoka. Przysadki odwłokowe (klaspery) samca mają 2,3 mm długości, są słabiej niż u innych przedstawicieli rodzaju zakrzywione; każda w ćwierci długości mierzonej od nasady zaopatrzona jest w walcowaty ząbek długości nieco poniżej 0,2 mm. Vomer subanalny nie występuje. Samice, tak jak u innych przedstawicieli rodzaju, mają spiczasty i sztywny wierzchołek odwłoka. Walwy ich pokładełka mają zaokrąglone odsiebne kolce i mając 5 mm długości sięgają poza połączenie dziewiątego i dziesiątego sternitu odwłoka[2].
Gatunek dwupłciowy, diploidalny. Kariotyp samca to 2n=37, a samicy 2n=38. Jego charakterystyczną cechą jest obecność dużych satelitów na chromosomach 17 pary oraz znacznie większe niż u innych Pijnackeria satelity na chromosomach 6 pary. Jaja (n=3) tego gatunku mają od 3,9 do 4 mm długości, a ich szerokość jest od 2,6 do 2,83 raza większa. Są one owalne, piaskowo ubarwione[2].
Roślinami pokarmowymi tego patyczaka są szyplin pięciolistny i żarnowiec miotlasty[2].
Owad endemiczny dla Hiszpanii. Występuje tylko w górskim paśmie Sierra de Espuna na północny zachód od Alhama de Murcia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paul D. Brock, David C. Eades, Daniel Otte, Ed Baker, Rainer Piller: species Pijnackeria barbarae Scali, Milani & Passamonti, 2013. [w:] Phasmida Species File (Version 5.0/5.0) [on-line]. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c d e f Valerio Scali, Liliana Milani, Marco Passamonti. Description and ecology of new Pijnackeria stick insects: four bisexual species and a triploid parthenogen with their phyletic relationships. „Journal of Zoological Systematics and Evolutionary Research”. 51 (3), s. 213-226, 2013. Blackwell Verlag GmbH. DOI: 10.1111/jzs.12018.
- ↑ Valerio Scali. Revision of the Iberian stick insect genus Leptynia Pantel and description of the new genus Pijnackeria. „Italian Journal of Zoology”. 76, s. 1–11, 2009.