Piotr Rerutko

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Jan Rerutko
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1885
Zabierzów Bocheński

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty,
OZG 5,
RZŻ Kraków

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Wojskowy Karola

Piotr Jan Rerutko (ur. 2 listopada 1885 w Zabierzowie Bocheńskim) – kapitan administracji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 2 listopada 1885 w Zabierzowie Bocheńskim[1][2][3]. Kształcił się w C. K. Gimnazjum w Bochni, gdzie w 1908 ukończył VIII klasę i zdał egzamin dojrzałości[1].

Został zatrudniony w Izbie Obrachunkowej Miejskiej w Krakowie, gdzie pracował jako pomocnik kancelaryjny, po czym 15 listopada 1911 został mianowany praktykantem[4]. Został urzędnikiem w magistracie miasta Krakowa[5].

Po wybuchu I wojny światowej przystąpił do organizowanych oddziałów wraz z gronem druhów krakowskiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[6]. 12 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich[5]. Został żołnierzem 10 kompanii w III batalionie 3 pułku piechoty w składzie III Brygady[5]. W szeregach tego pułku okresie od 9 października 1914 do 18 czerwca 1915 uczestniczył w kampaniach karpackiej i besarabskiej[5]. W 1917 był przydzielony do służby w Inspektoracie Werbunkowym do Wojska Polskiego w Łukowie[5]. Później został superabitrowany w Krakowie[5].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego[5]. 6 listopada 1919 został mianowany na stopień podporucznika prowiantowanego z dniem 1 grudnia 1919[5]. Był wówczas żołnierzem w Okręgowym Urzędzie Gospodarczym Warszawa-Powązki[5]. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów administracji dział gospodarczy[7][8]. W 1923, 1924 służył w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym V (następnie 5) w Krakowie[9][10]. W 1928 był oficerem Rejonowego Zakładu Żywnościowego Kraków[11]. Potem został przeniesiony w stan spoczynku[3]. W 1934 jako emerytowany kapitan administracji pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Kraków Miasto[3].

W marcu 1925 został wybrany wiceprezesem Klubu Sportowego „Urania” Kraków[12].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Bochni za rok szkolny 1907/8. Kraków: 1908, s. 88, 91.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 791.
  3. ↑ a b c Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 390.
  4. ↑ Nominacye urzędników miejskich. „Dziennik Rozporządzeń dla Stoł. Król. Miasta Krakowa”. Nr 12, s. 209, 15 grudnia 1911. 
  5. ↑ a b c d e f g h i j Żołnierze Niepodległości. Piotr Rerutko. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-04-23].
  6. ↑ Bolesław Roja: Legjoniści w Karpatach 1914-1915 roku. Warszawa: 1933, s. 385.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1318.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1199.
  9. ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1290.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1172.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 775.
  12. ↑ Ze sportu. „Nowy Dziennik”. Nr 62, s. 6, 15 marca 1925. 
  13. ↑ M.P. z 1938 r. nr 64, poz. 72.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Rerutko&oldid=67971885”