Przejdź do zawartości

Piotr Skórzyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piotr Skórzyński (ur. 11 stycznia 1952[1] w Warszawie, zm. 3 czerwca 2008 tamże) – polski publicysta, poeta, krytyk i eseista, działacz opozycji politycznej w PRL. Publikował też pod pseudonimem Krzysztof Raszyński[2]. Syn Zygmunta Skórzyńskiego, brat Jana Skórzyńskiego, dziennikarza[3]. Mąż rzeźbiarki Joanny Waliszewskiej. Studiował filozofię, socjologię i polonistykę[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 70. pracował w Redakcji Literackiej Polskiego Radia, w którym tworzył audycje literacko-artystyczne[5]. Był autorem kilku scenariuszy do filmów krótkometrażowych (1979-1980)[6][7].

Był działaczem w Regionie Mazowsze „Solidarności”, po 13 grudnia 1981 r. został internowany w więzieniu w Białołęce, gdzie był więziony do maja 1982 r. Później był nadawcą podziemnego radia „Solidarność” i pisał w podziemnej prasie. W podziemiu opublikował też pod nazwiskiem swoją powieść Jeśli będziesz ptakiem (1988).

Autor kilkuset tekstów zamieszczonych m.in. w paryskiej „Kulturze”, w tygodniku „Ład”. Po 1989 r. współpracował m.in. z „Tygodnikiem „Solidarność” (był kierownikiem działu kultury[8]), „Nowym Światem”, „Naszą Polską”, „Głosem”, „Gazetą Polską”, miesięcznikami i kwartalnikami „Arcanami”, „Arkusz”, „Akcent”, „Więź”, „Ethos”, „Forum Akademickie”, „Kultura”, „Literatura”, „Magazyn Literacki”, „Nowe Książki”, „Odra”, „Opcja na Prawo”, „Powściągliwość i Praca”, „W Drodze”, „Przegląd Polityczny”, „Fronda”, „Gwiazda Polarna”, „Nowe Państwo”, „Opcje”, „Topos”, „Tradycja”, „Tygiel Kultury”, „Tytuł”. Publikował również w „Rzeczpospolitej”. Był członkiem Zarządu Fundacji Radia Solidarność.

Popełnił samobójstwo 3 czerwca 2008 r. w Warszawie, jego zwłoki odnaleziono dwa dni później. W pozostawionym liście, adresowanym do żony, napisał, że „nie godzi się na nikczemnienie świata. I już tylko tyle może zrobić, żeby w nim nie być”[9]. Ostatnie jego teksty, opublikowany w „Rzeczpospolitej” Porucznika Rawicza definicja człowieczeństwa[10] i w „Naszej Polsce” Refleksy[11] ukazały się już po jego śmierci. W rękopisie pozostała jego książka Intelektualna historia „zimnej wojny”[12], która w 2011 roku została staraniem żony autora wydana przez Bibliotekę Glaukopisu.

Książki

[edytuj | edytuj kod]
  • Jeśli będziesz ptakiem; Przedświt, Warszawa 1988.
  • Na obraz i podobieństwo, paradygmat materializmu; Adam Marszałek, Toruń 2002, ISBN 83-7322-151-3.
  • Pejzaże pamięci; Miniatura, Kraków 2004, ISBN 83-7081-697-5.
  • Wojna Światów. Intelektualna historia zimnej wojny; Biblioteka GLAUKOPIS, Warszawa 2011, ISBN 978-83-933980-0-3.
  • Człowiek nieuwikłany. Wspomnienia z PRL; Biblioteka GLAUKOPIS, Warszawa 2012, ISBN 978-83-933980-2-7.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Represjonowani 1981-1989. indeks.karta.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-18)]..
  2. ↑ Nekrolog redakcji "Opcja na Prawo", dostęp 14 czerwca 2008.
  3. ↑ Drzewo genealogiczne na stronie Sejm Wielki.
  4. ↑ Portal WsiZ Rzeszów, dostęp 10.06.2008. portal.wsiz.rzeszow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-28)]..
  5. ↑ Wspomnienia radiowe Piotra Skórzyńskiego.
  6. ↑ Piotr Skórzyński w bazie filmweb.
  7. ↑ Piotr Skórzyński w bazie filmpolski.
  8. ↑ Ćwierćwiecze. eioba.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-15)]..
  9. ↑ Teresa Bochwic, Nie godził się na nikczemnienie świata, „Rzeczpospolita” on-line, 9 czerwca 2008. rp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)]..
  10. ↑ Rzeczpospolita, 2008, 6 czerwca.
  11. ↑ Tygodnik Nasza Polska, 2008, 4 czerwca.
  12. ↑ Wojciech Piotr Kwiatek, Piotr Skórzyński (1952 – 2008). prawica.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-22)]..

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Skórzyński&oldid=68132590”