Piotr Wszeborowic Stary
 Łabędź | |
| Ród |
Łabędziowie |
|---|---|
| Rodzice |
Wszebor |
| Administracja | |
Piotr Wszeborowic Stary herbu Łabędź – rycerz polski, kasztelan kruszwicki, wojewoda kujawski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rycerskiego rodu Łabędziów, wywodzącego się ze Śląska. Był synem Wszebora palatyna Bolesława Krzywoustego i Bolesława Kędzierzawego, wnukiem Piotra Włostowica. Odziedziczył po ojcu rodowe włości na Kujawach. W dokumentach źródłowych pierwszy raz wzmiankowany w 1175 jako przyszły fundator klasztoru premonstrantek przy kościele w rodowym Strzelnie. Należał do stronników i bliskich współpracowników Mieszka Starego i gdy ten w 1191 opanował Kujawy, powierzył Piotrowi Wszeborowicowi urząd kasztelana kruszwickiego i palatyna kujawskiego. Ufundował klasztor lubiński oraz być może kościół w Kazimierzu Biskupim[1]. Zmarł w 1194 lub 1198, znana jest z nekrologu lubińskiego dzienna data śmierci Piotra Wszeborowica – 10 marca.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Wszeborowic Stary[w:] Słownik biograficzny historii Polski, Pod red. Janiny Chodery i Feliksa Kiryka, Ossolineum, Wrocław 2006 tom II.
- Piotr Wszeborowic Stary w iPSB
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Praca zbiorowa pod redakcją Zbigniewa Chodyły, Dzieje Kazimierza Biskupiego, wyd. 2, Konin: Wydawnictwo „Aspeks”, 2001, ISBN 83-88349-03-1