Piotr Zaremba (podpułkownik)
podpułkownik piechoty | |
Data urodzenia |
15 października 1872 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 marca 1939 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
komendant PKU |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Piotr Zaremba (ur. 15 października 1872[1], zm. 9 marca 1939 w Poznaniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]15 lipca 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii generała Hallera. Pełnił służbę na stanowisku adiutanta przybocznego ministra spraw wojskowych. W tym czasie przysługiwał mu, obok stopnia wojskowego, tytuł „przydzielony do Sztabu Generalnego”[2]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego Poznań, a jego oddziałem macierzystym był 57 Pułk Piechoty Wielkopolskiej[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 84. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W latach 1923–1926 był przydzielony z 57 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat na stanowisko komendanta[5][6][7]. 31 marca 1924 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 42. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8].
Mieszkał w Poznaniu[9]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „w dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VII”[1].
Zmarł 9 marca 1939 w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu Jeżyckim w Poznaniu (kwatera L-48-36a)[10].
Piotr Zaremba był dwukrotnie żonaty: z Marią Nowicką miał syna Jerzego (1896–1980), natomiast z drugą żoną – Jadwigą Nadiną von Herwarth (1879–1935), miał synów: Piotra (1910–1993) i Pawła (1915–1979).
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[11]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 991.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 21 lipca 1920 roku, s. 599.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 176, 965.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287, 400, 1475.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 262, 343, 1344.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 15.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 897.
- ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2021-09-03] .
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 287.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Komendanci uzupełnień II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Oficerowie 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej
- Pochowani na cmentarzu Jeżyckim w Poznaniu
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1872
- Zmarli w 1939