Piper PA-32 Cherokee Six
 Piper PA-32-300 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
jednosilnikowy, metalowy dolnopłat |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Liczba egz. |
7 842+ |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
10,00 m |
| Długość |
8,40 m |
| Wysokość |
2,40 m |
| Powierzchnia nośna |
16,5 m² |
| Masa | |
| Własna |
811 kg |
| Startowa |
1542 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
280 km/h |
| Prędkość przelotowa |
272 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
5,3 m/s |
| Pułap |
4950 m |
| Zasięg |
1361 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 5 (opcjonalnie 6) | |
Piper PA-32 – seria sześcio/siedmioosobowych, lekkich samolotów produkowana przez amerykańskie przedsiębiorstwo Piper Aircraft w latach 1965–2007[1][2].
Rozwój[edytuj | edytuj kod]
Produkcję serii PA-32 rozpoczęto od 260-konnego PA-32-260 Cherokee Six, który był sześcioosobową (lub siedmioosobową) wersją Piper PA-28 Cherokee[1][2].
Cherokee Six i jego następcy mieli bagażnik umieszczony pomiędzy silnikiem a kabiną pilota, oraz duże, podwójne drzwi ułatwiające wsiadanie pasażerom[1][2].
PA-32-300[edytuj | edytuj kod]
Wielu pilotów sądziło, że silnik generujący 260 KM jest za słaby dla Cherokee Six, dlatego 27 maja 1966 roku Piper uzyskał certyfikat FAA, który pozwolił na zastosowanie nowej, 300-konnej jednostki. Mocniejsza wersja otrzymała oznaczenie PA-32-300. Maszyna oferowana była w sprzedaży jako Model 1967[3].
PA-32R Saratoga[edytuj | edytuj kod]
W 1975 r. zmieniono podwozie na chowane w locie, a nową wersję nazwano PA-32R (nazwa handlowa Lance). Był to pierwszy model z rodziny Saratoga – luksusowej serii samolotów Piper[1][2].
Saratoga, który miał inne, zwężone skrzydła zadebiutował w 1980 roku. Z powodu kryzysu ekonomicznego, który dotknął także przemysł lotniczy, produkcja Saratogi spadała, aż w 1985 całkowicie zaprzestano produkcji tego modelu.
Piper 6X[edytuj | edytuj kod]
Po General Aviation Revitalization Act w 1994 roku, wznowiono produkcję Saratogi z chowanym podwoziem w 1995 roku. Nowy model PA-32 Saratoga został ponownie wprowadzony w 2003 roku w dwóch wariantach silnikowych – wolnossącym 6X i turbodoładowanym 6XT. Nowy model Pipera nie spotkał się jednak z zainteresowaniem nabywców i produkcję zakończono w drugiej połowie 2007 roku.
Prototyp PA-34[edytuj | edytuj kod]
Piper stworzył prototyp PA-32-260 z dwoma dodatkowymi silnikami Lycoming IO-360 zamontowanymi w skrzydłach. Trzysilnikowy samolot był protoplastą dwusilnikowej wersji Cherokee Six – PA-34 Seneca[4].
Wersje[edytuj | edytuj kod]
- PA-32-250 Cherokee Six
- Prototyp z 250-konnym silnikiem Lycoming O-540, powstały dwa samoloty tego typu
- PA-32-260 Cherokee Six
- Produkowany seryjnie samolot z silnikiem Lycoming O-540-E o mocy 260 KM
- PA-32-260 Cherokee Six B
- Model z 1969 roku z powiększoną kabiną
- PA-32-260 Cherokee Six C
- Model z 1970 roku z drobnymi zmianami
- PA-32-260 Cherokee Six D
- Model z 1971 roku z drobnymi zmianami
- PA-32-260 Cherokee Six E
- Model z 1972 roku z innym wnętrzem i deską rozdzielczą (oznaczenia literowe nie były stosowane po 1972 roku)
- PA-32-300 Cherokee Six
- Wersja z 300-konną jednostką Lycoming O-540-K, nazwany Piper Six 300 po 1979 roku
- PA-32-300 Cherokee Six B
- Model z 1969 roku z inną deską rozdzielczą
- PA-32-300 Cherokee Six C
- Model z 1970 roku
- PA-32-300 Cherokee Six D
- Model z 1971 roku
- PA-32-300 Cherokee Six E
- Model z 1972 roku (oznaczenia literowe nie były stosowane po 1972 roku)
- PA-32-300LD
- Eksperymentalny, bardziej opływowy model, dla zwiększenia zasięgu
- PA-32S-300 Seaplane Version
- Wariant z fabrycznie zamontowanymi pływakami zamiast kół, powstał w niewielkich ilościach
- PA-32-301 Saratoga
- Wersja z 1980 roku z 300-konnym agregatem Lycoming IO-540-K1G5 i chowanym podwoziem
- PA-32-301T Turbo Saratoga
- Saratoga z turbodoładowanym silnikiem Lycoming TIO-540-S1AD i zmienioną osłoną silnika
- PA-32-3M
- Prototyp PA-32 z trzema silnikami. Dodatkowe 115-konne silniki Lycoming O-235 zamontowane były w skrzydłach. Maszyna była pierwowzorem dla PA-34 Seneca
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d 1978 Aircraft Directory, „Plane and Pilot”, Santa Monica: Werner & Werner Corp, 1977, s. 63, ISBN 0-918312-00-0.
- ↑ a b c d MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 32. ISBN 0-395-62888-1.
- ↑ Federal Aviation Administration: TYPE CERTIFICATE DATA SHEET NO. A3SO. 2007-06-07. [dostęp 2010-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-31)].
- ↑ MR Montgomery i Gerald Foster: A Field Guide to Airplanes, Second Edition. Houghton Mifflin Company, 1992, s. 96. ISBN 0-395-62888-1.