Pivco City Bee

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pivco City Bee
Ilustracja
Pivco City Bee
Producent

Pivco

Zaprezentowany

Listopad 1996

Okres produkcji

1996 – 1999

Miejsce produkcji

Norwegia Aurskog

Następca

Pivco Think

Dane techniczne
Segment

mikrosamochód

Typy nadwozia

3-drzwiowy hatchback

Napęd

przedni

Długość

2825 mm

Szerokość

1536 mm

Wysokość

1600 mm

Rozstaw osi

1760 mm

Masa własna

710 kg

Liczba miejsc

2

Dane dodatkowe
Konkurencja

Kewet El-Jet

Pivco City Beeelektryczny mikrosamochód produkowany pod norweską marką Pivco w latach 1996 – 1999.

Historia i opis modelu[edytuj | edytuj kod]

Pivco City Bee - tył

City Bee powstało jako autorski projekt niewielkiego elektrycznego mikrosamochodu autorstwa norweskiego przedsiębiorstwa Pivco, które rozpoczęło go rozwijać na początku lat 90. XX wieku pod kodem fabrycznym PIV2. W 1992 roku zbudowano pierwszą serię prototypów, które rozwijano i testowano przez kolejne 2 lata. Przełomowym momentem były Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1994 w Lillehammer, podczas których w warunkach intensywnej zimy testowano przedprodukcyjne samochody Pivco[1].

Zebrane przez pierwszą połowę lat 90. XX doświadczenia doprowadziły do przedstawienia w 1996 roku seryjnego samochodu Pivco City Bee[1]. Samochód przyjął postać 3-drzwiowego hatchbacka o jednobryłowej sylwetce, mogąc pomieścić 2 pasażerów oraz bagaż poprzez otwieraną do góry klapę bagaznika[2].

Sprzedaż[edytuj | edytuj kod]

Poza wewnętrznym rynkiem norweskim, City Bee eksportowane było także w krótkiej serii do Stanów Zjednoczonych po wygranym przetargu na dostarczenie 40 samochodów do miejskich służb w San Francisco[1]. Kolejnym dużym odbiorcą elektrycznych mikrosamochodów była lokalna norweska spółka energetyczna Stavanger Energi[1]. Podczas trwającej 3 lata produkcji, między 1996 a 1999 rokiem wyprodukowano łącznie 120 egzemplarzy City Bee[1].

Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]

Pivco City Bee było samochodem o typowo miejskim przeznaczeniu, napędzanym 40-konnym silnikiem elektrycznym, który pozwalał rozpędzić się do 50 km/h w 7 sekund i osiągnąć maksymalną prędkość 90 km/h[3]. Akumulator niklowo-kadmowy o pojemności 12 kWh pozwalał na jednym ładowaniu przejechanie maksymalnie ok. 100 kilometrów. Naładowanie baterii od stanu 0-100% zajmowało według deklaracji producenta ok. 9 godzin[2].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e PIVCO CITY BEE FLYING IN THE 1990S. [dostęp 2021-11-28]. (norw.).
  2. a b PIVCO CityBee specifications. [dostęp 2021-11-28]. (ang.).
  3. Bil. [dostęp 2021-11-28]. (norw.).