Plan 75

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plan 75
Gatunek

dramat

Rok produkcji

2022

Data premiery

20 maja 2022

Kraj produkcji

Japonia
Filipiny
Francja
Katar

Język

japoński

Czas trwania

112 minut

Reżyseria

Chie Hayakawa

Scenariusz

Chie Hayakawa

Główne role

Chieko Baishô

Muzyka

Rémi Boubal

Zdjęcia

Hideho Urata

Scenografia

Setsuko Shiokawa

Montaż

Anne Klotz

Produkcja

Alemberg Ang
Alicia Catubay-Watt
Frédéric Corvez
Will Fredo
Jason Gray
Sôichirô Koga
Keisuke Konishi
Mizue Kunizane
Eiko Mizuno Gray
Maéva Savinien
George Sommerrock

Wytwórnia

Dongyu Club
Fusee
Happinet Phantom Studios
Loaded Films
Urban Factory
WOWOW

Dystrybucja

DDDream (Chiny)
Aurora Films (Polska)

Przychody brutto

295 tys. USD

Plan 75dramat filmowy z 2022 roku koprodukcji japońsko-filipińsko-francusko-katarskiej w reżyserii Chie Hayakawa, będący jej pełnometrażowym debiutem. W głównej roli wystąpiła Chieko Baishô. Film miał premierę 20 maja 2022 roku w ramach sekcji "Un Certain Regard" na 75. MFF w Cannes[1].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na problem z wysokim średnim wiekiem obywateli i niskim współczynnikiem dzietności rząd Japonii postanawia wprowadzić w życie program o nazwie Plan 75, który ma na celu skłonienie do eutanazji osoby, które ukończyły siedemdziesiąty piąty rok życia, co mam poprawić sytuację ekonomiczną kraju. W wyniku decyzji państwa na ulicach Japonii pojawia się duża ilość reklam zachęcających do udziału w programie i przedstawiających ogrom korzyści z niego wynikających, w tym wysokiego wynagrodzenia finansowego, co przekonuje dużą część uboższych emerytów do skorzystania z propozycji w zamian za możliwość realizacji ostatnich marzeń.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Chieko Baishô jako Michi Kakutani
  • Hayato Isomura jako Hiromu Okabe
  • Stefanie Arianne jako Maria
  • Taka Takao jako wujek Yukio Okabe
  • Yumi Kawai jako Yoko Narumiya
  • Hisako Ohkata jako Ineko
  • Kazuyoshi Kushida jako Fujimaru[1]

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

Reakcja krytyków[edytuj | edytuj kod]

Film spotkał się z pozytywną reakcją krytyków. W agregatorze recenzji Rotten Tomatoes 93% z 44 recenzji uznano za pozytywne, a średnia ocen wyniosła 7,2 na 10[2]. Z kolei w agregatorze Metacritic średnia ważona ocen z 15 recenzji wyniosła 70 punktów na 100[3].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Kategoria Wynik
Francja Festiwal Filmowy w Cannes Złota Kamera - Wyróżnienie specjalne (Chie Hayakawa) wygrana[4]
Japonia Japońska Akademia Filmowa Ryuu Masayuki - Najlepsza aktorka (Chieko Baishô) nominacja[5]
Ryuu Masayuki - Najlepszy scenariusz (Chie Hayakawa) nominacja[5]
Grecja Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Salonikach Nagroda Indywidualna - Najlepszy reżyser (Chie Hayakawa) wygrana[6]
Nagroda Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej (FIPRESCI) - Dla najlepszego filmu w konkursie międzynarodowym (Chie Hayakawa) wygrana[6]
Nagroda Specjalna - Nagroda za wartości człowieczeństwa (Chie Hayakawa) wygrana[6]
Złoty Aleksander - Theo Angelopoulos - Udział w konkursie głównym (Chie Hayakawa) nominacja[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Plan 75. imdb.com. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
  2. Plan 75 (2022). Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
  3. Plan 75 (2022). Metacritic. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
  4. The 75th Festival de Cannes winners’ list. festival-cannes.com. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
  5. a b The 46th Japan Academy Film Prize Announces Winners, Kei Ishikawa’s “A Man” Wins Eight Awards. asianmoviepulse.com. [dostęp 2023-10-25]. (ang.).
  6. a b c d 63rd TIFF: The Awards. filmfestival.gr. [dostęp 2023-10-25]. (stgr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]