Planicapitus luteus
Planicapitus luteus | |
Taszakowski, Kim et Herczek, 2020 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj |
Planicapitus |
Gatunek |
Planicapitus luteus |
Planicapitus luteus – gatunek pluskwiaka z rodziny tasznikowatych i podrodziny Isometopinae. Jedyny z monotypowego rodzaju Planicapitus. Zamieszkuje wilgotne lasy równikowe Borneo.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i gatunek typowy opisane zostały po raz pierwszy w 2020 roku przez Artura Taszakowskiego, Kim Junggona i Aleksandra Herczka na łamach „ZooKeys” w publikacji współautorstwa Claasa Damkena, Rodzaya A. Wahaba i Jung Sunghoona. Jako miejsce typowe wskazano dolinę Danumu, 70 km na zachód od Lahad Datu, w malezyjskim stanie Sabah. Nazwa rodzajowa to połączenie łacińskich słów planus czyli „płaski” i caput, capitis czyli „głowa”. Z kolei epitet gatunkowy oznacza po łacinie „żółty”[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiak o owalnym, lekko wydłużonym ciele długości 2,6 mm i szerokości około 1,2 mm. Oskórek ma błyszczący, porośnięty jasnobrązowymi, półwzniesionymi szczecinkami. Głowa jest półtorakrotnie wyższa niż szeroka, spłaszczona, niepunktowana, pomarszczona, ubarwiona żółtobiało z ciemnobrązowymi plamkami na białawym czole, rudożółtymi oczami złożonymi, pomarańczowym ciemieniem i cienkimi, żółtawymi czułkami. Kłujka sięga w spoczynku do trzeciego segmentu odwłoka. Przedplecze jest wyraźnie punktowane, po bokach żeberkowane, ubarwione żółto z półprześwitującymi bokami. Jego obrączka apikalna ma szereg punktów. Śródplecze jest żółte z wysklepioną, szerszą niż dłuższą, żółtawobrązową tarczką o białym wierzchołku. Pleury tułowia są żółtawobrązowe z czerwonym paskiem. Półpokrywy są żółtawe z dwoma białawymi kropkami pośrodku i jasnoszarą zakrywką. Ujścia gruczołów zapachowych zatułowia są uwypuklone i pokryte drobnymi kolcami. Odnóża mają białawe biodra, żółtobiałe z brązowymi kropkami uda, żółte z ciemnobrązowymi kropkami golenie i dwuczłonowe, żółte stopy zwieńczone pazurkami bez ząbków wierzchołkowych. Odwłok jest ciemnobrązowy z jasnożółtym segmentem genitalnym. Genitalia samca mają trapezowatą kapsułę, kosowatą z wydłużonym wyrostkiem szczytowym paramerę lewą, bardzo małą i sztyletowatą paramerę prawą oraz błoniasty edeagus ze słabo zesklerotyzowaną ścianą grzbietową falloteki i woreczkowatą endosomą[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad orientalny, endemiczny dla Borneo, znany tylko z lokalizacji typowej w malezyjskim stanie Sabah. Spotykany w nizinnym wilgotnym lesie równikowym, w piętrze podszytu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Artur Taszakowski, Junggon Kim, Claas Damken, Rodzay A. Wahab, Aleksander Herczek, Sunghoon Jung. Two new genera and species of the Gigantometopini (Hemiptera, Heteroptera, Miridae, Isometopinae) from Borneo with remarks on the distribution of the tribe. „ZooKeys”. 941, s. 71-89, 2020. DOI: 10.3897/zookeys.941.47432.