Platykaria

Platykaria
	; Platycarya strobilacea
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	różopodobne
Rząd	bukowce
Rodzina	orzechowate
Rodzaj	platykaria
	Nazwa systematyczna
	Platycarya Siebold & Zucc.; Abh. Math.-Phys. Cl. Königl. Bayer. Akad. Wiss. 3(2): 741 (1843)
	Typ nomenklatoryczny
	P. strobilacea Siebold et Zuccarini
Synonimy
	Fortunaea Lindl.; Petrophiloides E.Reid & M.Chandler;
	Fortunaea Lindl.; Petrophiloides E.Reid & M.Chandler;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Platykaria (Platycarya Siebold & Zucc.) – rodzaj roślin z rodziny orzechowatych (Juglandaceae). Obejmuje w zależności od ujęcia dwa^[3]^[5] lub trzy^[6] gatunki. Występują one we wschodniej Azji od Wietnamu na południu, poprzez środkowe i wschodnie Chiny po Koreę i Japonię na północy^[6]. Kwiaty zapylane są przez owady^[5].

Rośliny te uprawiane są jako ozdobne. Z kory i owoców Platycarya strobilacea sporządza się czarny barwnik używany do tekstyliów we wschodniej Azji^[6].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Drzewa, czasem rosnące w formie krzewów. Pąki są kulistawe do jajowatych, okryte szerokimi, zachodzącymi na siebie łuskami okrywowymi. Pędy mają pełny rdzeń^[5].
Liście: Zrzucane przed zimą i skrętoległe i okazałe. Nieparzysto pierzasto złożone, rzadko pojedyncze, zwykle z 7–15 listkami. Listki na brzegach są drobno piłkowane^[5].

Kwiaty: Drobne i rozdzielnopłciowe (drzewa są jednopienne), zebrane w męskich i żeńskich kwiatostanach tworzących razem złożony kwiatostan, w którym kłosy męskie (zwykle jest ich od 4 do 12^[7]) otaczają centralny kłos żeński, na którego szczycie rozwijają się zwykle też kwiaty męskie. Czasem cały kwiatostan złożony tworzony jest wyłącznie z kłosów zawierających kwiaty męskie. Kwiaty męskie wsparte są tylko całobrzegą przysadką – brak zupełnie okwiatu i podkwiatków (obecnych zwykle u innych przedstawicieli rodziny). Zawierają od 4 do 15 pręcików o nagich pylnikach^[5]. Kwiaty żeńskie wyrastają wsparte całobrzegą przysadką, nie zrastającą się z zalążnią, oraz dwoma podkwiatkami. Okwiat tworzą dwie działki kielicha przyległe do podkwiatków. Szyjki słupka brak, znamię jest krótkie, dwudzielne^[5].

Owoce: Tworzą się na krótkich (nie wydłużających się), prosto wzniesionych osiach kłosa. Niewielkie, spłaszczone i opatrzone w dwa skrzydełka orzeszki wsparte są trwałymi, sztywnymi przysadkami, nadającymi całemu owocostanowi wygląd przypominający szyszkę^[5].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Pozycja systematyczna

Rodzaj z rodziny orzechowate z rzędu bukowców. W obrębie rodziny należy do podrodziny Juglandoideae^[2].

Wykaz gatunków^[3]

Platycarya longzhouensis S.Ye Liang & G.J.Liang
Platycarya strobilacea Siebold & Zucc.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-05-02] (ang.).
↑ ^a ^b Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-05-02] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Platycarya Siebold & Zucc.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-05-02].
↑ Platycarya Siebold et Zuccarini. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-05-02].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Platycarya Siebold & Zuccarini. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-05-02].
↑ ^a ^b ^c David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 728, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
↑ Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 126. ISBN 0-333-73003-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-05-02] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-05-02] (ang.).

[powo-3] Platycarya Siebold & Zucc.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-05-02].

[ing-4] Platycarya Siebold et Zuccarini. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2021-05-02].

[china-5] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Platycarya Siebold & Zuccarini. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-05-02].

[mabb-6] David J.D.J. Mabberley David J.D.J., Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 728, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .

[philips-7] Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 126. ISBN 0-333-73003-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]