Pośpiech
Pośpiech (forma żeńska: Pośpiech, liczba mnoga: Pośpiechowie) – polskie nazwisko notowane od 1385 roku[1][2].
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Powstało od apelatywu (wyraz pospolity) pośpiech (szybkie działanie, dawniej również pomyślność, powodzenie)[3]. Pochodne nazwiska: Pośpiecha, Pospiech, Pospiech-ała, Pośpiesz, Pospiesz-al+ski, Pośpiesz-ał+owski, Pośpiesz-il, Pospiesz, Pospiesz-yło, Pospiesz-ał+owski, Pospiesz+yński[2].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkało 3877 osób o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: katowickim - 1149, częstochowskim - 544 i opolskim - 322[4]. W 2013 roku mieszkało w Polsce około 4159 osób o nazwisku Pośpiech, najwięcej w Wodzisławiu Śląskim[5].
Znani przedstawiciele[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Pośpiech – profesor filologii polskiej, pierwszy rektor Uniwersytetu Opolskiego,
- Remigiusz Pośpiech – dr hab. nauk teologicznych, muzykolog,
- Paweł Pośpiech – ksiądz, poseł do Reichstagu i Sejmu, polski działacz narodowy.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. IV. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1974-1976, s. 329.
- ↑ a b Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. II. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2001, s. 285.
- ↑ Aleksandra Cieślikowa: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. II. Kraków: Wydawnictwo Naukowe DWN, 2000, s. 323.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1992-1994.
- ↑ moikrewni.pl